دوره ایسین-لارسا که تقریباً از 2025 تا 1763 پیش از میلاد را در بر می گیرد، دوره ای پویا در تاریخ بین النهرین پس از فروپاشی سلسله سوم اور را نشان می دهد.مشخصه این دوره تسلط سیاسی ایسین و لارسا در جنوب بین النهرین است.ایسین به عنوان یک قدرت قابل توجه تحت حکومت ایشبی-ارا، که سلسله خود را در حدود سال 2025 قبل از میلاد تأسیس کرد، ظهور کرد.او با موفقیت ایسین را از کنترل سلسله رو به زوال Ur III آزاد کرد.برجستگی ایسین با رهبری آن در بازسازی سنت های فرهنگی و مذهبی، به ویژه احیای احترام خدای ماه نانا/سین، خدای مهم دین سومری، مشخص شد.حاکمان ایسین، مانند لیپیت ایشتر (1934-1924 پ.لیپیت ایشتر به خلق یکی از اولین قوانین حقوقی مربوط می شود که پیش از قانون معروف حمورابی است.این قوانین در حفظ نظم اجتماعی و عدالت در چشم انداز سیاسی به سرعت در حال تحول نقش اساسی داشتند.به موازات ظهور ایسین، لارسا، یکی دیگر از ایالت-شهرها، در زمان سلسله اموریان شروع به کسب شهرت کرد.صعود لارسا عمدتاً به پادشاه ناپلانوم نسبت داده می شود که حکومت مستقل خود را تأسیس کرد.با این حال، در زمان پادشاه گونگونوم لارسا (حدود 1932-1906 قبل از میلاد) بود که لارسا واقعاً شکوفا شد و از نظر نفوذ از ایسین پیشی گرفت.سلطنت گونگونوم با گسترش سرزمینی و رونق اقتصادی قابل توجهی مشخص شد که عمدتاً به دلیل کنترل راه های تجاری و منابع کشاورزی بود.رقابت بین ایسین و لارسا برای تسلط منطقه ای بیشتر دوره ایسین-لارسا را ​​مشخص کرد.این رقابت در درگیری‌های مکرر و تغییر ائتلاف با سایر دولت‌شهرهای بین‌النهرین و قدرت‌های خارجی مانند عیلام آشکار شد.در اواخر دوره ایسین-لارسا، توازن قدرت به طور قطعی به نفع لارسا تحت حکومت شاه ریم سین اول (حدود 1822-1763 ق.م) تغییر کرد.سلطنت او نشان دهنده اوج قدرت لارسا بود.لشکرکشی های ریم سین اول با موفقیت چندین دولت-شهر همسایه از جمله خود ایسین را تحت سلطه خود درآورد و عملاً به سلسله ایسین پایان داد.از نظر فرهنگی، دوره ایسین-لارسا با پیشرفت های چشمگیری در هنر، ادبیات و معماری مشخص شد.احیای زبان و ادبیات سومری و همچنین پیشرفت‌هایی در دانش نجومی و ریاضی رخ داد.معابد و زیگورات‌های ساخته شده در این زمان نشان‌دهنده نبوغ معماری آن دوران است.پایان دوره ایسین-لارسا با ظهور بابل در زمان پادشاه حمورابی تسریع شد.در سال 1763 قبل از میلاد، حمورابی لارسا را ​​فتح کرد و بدین وسیله جنوب بین النهرین را تحت حکومت خود متحد کرد و آغاز دوره بابلی قدیم را رقم زد.سقوط لارسا به بابل نه تنها نشان دهنده یک تغییر سیاسی، بلکه یک انتقال فرهنگی و اداری بود و زمینه را برای توسعه بیشتر تمدن بین النهرین تحت امپراتوری بابل فراهم کرد.