پس از پایان حکومت ممالیک در عراق، دوره ای با دگرگونی های قابل توجهی رخ داد که به شدت بر چشم انداز سیاسی، اجتماعی و اقتصادی منطقه تأثیر گذاشت.این دوران، که از اوایل قرن نوزدهم تا قرن بیستم گسترش یافت، با تلاش‌های تمرکز عثمانی ، ظهور ناسیونالیسم، و درگیری نهایی قدرت‌های اروپایی، به‌ویژه در طول جنگ جهانی اول ، مشخص شد.پایان حکومت ممالیک در سال 1831، که توسط عثمانی ها برای اعمال کنترل مستقیم بر عراق آغاز شد، آغاز مرحله اداری جدید بود.سلطان محمود دوم عثمانی، در تعقیب نوسازی امپراتوری و تحکیم قدرت، نظام ممالیک را که عملاً بیش از یک قرن بر عراق حکومت می کرد، لغو کرد.این حرکت بخشی از اصلاحات گسترده تر تنظیمات بود که هدف آن متمرکز کردن کنترل اداری و مدرن کردن جنبه های مختلف امپراتوری بود.در عراق، این اصلاحات شامل سازماندهی مجدد ساختار استانی و معرفی سیستم های حقوقی و آموزشی جدید، با هدف ادغام بیشتر منطقه با بقیه امپراتوری عثمانی بود.اواسط قرن نوزدهم شاهد ظهور چالش های جدیدی برای دولت عثمانی در عراق بود.این منطقه تغییرات اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی را تجربه کرد که بخشی از آن به دلیل افزایش منافع تجاری اروپا بود.شهرهایی مانند بغداد و بصره با برقراری روابط تجاری و اعمال نفوذ اقتصادی توسط قدرت های اروپایی به مراکز مهم تجارت تبدیل شدند.این دوره همچنین شاهد ساخت راه‌آهن و خطوط تلگراف بود که عراق را در شبکه‌های اقتصادی جهانی ادغام کرد.شروع جنگ جهانی اول در سال 1914 نقطه عطفی برای عراق بود.امپراتوری عثمانی پس از پیوستن به قدرت های مرکزی، متوجه شد که سرزمین های عراق خود به میدان نبرد بین نیروهای عثمانی و بریتانیا تبدیل شده است.هدف بریتانیایی ها کنترل این منطقه تا حدی به دلیل موقعیت استراتژیک آن و کشف نفت بود.لشکرکشی بین النهرین، همانطور که معروف بود، شاهد نبردهای مهمی بود، از جمله محاصره کوت (1915-1916) و سقوط بغداد در سال 1917. این درگیری های نظامی اثرات مخربی بر مردم محلی داشت که منجر به رنج و تلفات گسترده شد.