سلطنتی مجارستان نام بخشی از پادشاهی قرون وسطایی مجارستان بود که در آن هابسبورگ ها در پی پیروزی عثمانی در نبرد موهاچ (1526) و تجزیه کشور به عنوان پادشاهان مجارستان شناخته شدند.تقسیم سرزمینی موقت بین حاکمان رقیب جان اول و فردیناند اول تنها در سال 1538، تحت معاهده ناگیواراد، ^[66] زمانی که هابسبورگ ها بخش های شمالی و غربی کشور (مجارستان سلطنتی) را با پایتخت جدید پرسبورگ (پوسونی) بدست آوردند، رخ داد. ، اکنون براتیسلاوا).جان اول بخش شرقی پادشاهی (معروف به پادشاهی مجارستان شرقی) را تضمین کرد.پادشاهان هابسبورگ برای جنگ‌های عثمانی به قدرت اقتصادی مجارستان نیاز داشتند.در طول جنگ‌های عثمانی، قلمرو پادشاهی سابق مجارستان حدود 60 درصد کاهش یافت.علیرغم این تلفات عظیم ارضی و جمعیتی، مجارستان سلطنتی کوچکتر و به شدت جنگ زده به اندازه سرزمین های ارثی اتریش یا سرزمین های سلطنتی بوهمی در اواخر قرن شانزدهم اهمیت داشت.^[67]قلمرو اسلواکی کنونی و شمال غربی ماوراء النهر بخشی از این دولت بودند، در حالی که کنترل منطقه شمال شرقی مجارستان اغلب بین سلطنتی مجارستان و شاهزاده‌نشین ترانسیلوانیا تغییر می‌کرد.قلمروهای مرکزی پادشاهی مجارستان در قرون وسطی به مدت 150 سال توسط امپراتوری عثمانی ضمیمه شد (به مجارستان عثمانی مراجعه کنید).در سال 1570، جان سیگیزموند زاپولیا به نفع امپراتور ماکسیمیلیان دوم، تحت شرایط معاهده سپایر، از پادشاهی مجارستان کناره‌گیری کرد.اصطلاح "مجارستان سلطنتی" پس از سال 1699 از بین رفت و پادشاهان هابسبورگ به کشور تازه بزرگ شده با اصطلاح رسمی تر "پادشاهی مجارستان" اشاره کردند.