فرانسیس اول از سال 1515 تا زمان مرگش در سال 1547 پادشاه فرانسه بود. او پسر چارلز، کنت آنگولم و لوئیز ساوی بود.او یک بار جانشین پسر عموی اول خود شد و پدرزنش لوئی دوازدهم که بدون پسر درگذشت.او که حامی شگفت انگیز هنر بود، با جذب بسیاری از هنرمندان ایتالیایی برای کار برای او، از جمله لئوناردو داوینچی، که مونالیزا را که فرانسیس به دست آورده بود، با خود آورد، رنسانس نوظهور فرانسه را ترویج کرد.سلطنت فرانسیس با رشد قدرت مرکزی در فرانسه، گسترش اومانیسم و ​​پروتستانیسم و ​​آغاز اکتشاف فرانسوی ها در دنیای جدید شاهد تغییرات فرهنگی مهمی بود.ژاک کارتیه و دیگران مدعی سرزمین هایی در قاره آمریکا برای فرانسه شدند و راه را برای گسترش اولین امپراتوری استعماری فرانسه هموار کردند.به دلیل نقشش در توسعه و ترویج زبان فرانسه، او به عنوان le Père et Restaurateur des Lettres (پدر و بازساز نامه ها) شناخته شد.او همچنین با نام‌های فرانسیس او گراند نز (فرانسیس دماغ بزرگ)، گراند کولا و روی-شوالیه (شوالیه-شاه) شناخته می‌شد.فرانسیس مطابق با پیشینیان خود، جنگ های ایتالیا را ادامه داد.جانشینی رقیب بزرگ او، امپراتور چارلز پنجم، به هلند هابسبورگ و تاج و تخت اسپانیا، به دنبال انتخاب او به عنوان امپراتور روم مقدس، منجر به محاصره جغرافیایی فرانسه توسط سلطنت هابسبورگ شد.فرانسیس در مبارزه خود علیه هژمونی امپراتوری، در میدان پارچه طلا از هانری هشتم انگلستان حمایت کرد.هنگامی که این امر ناموفق بود، او با سلطان مسلمان سلیمان اعظم اتحاد فرانسه و عثمانی تشکیل داد که این اقدامی بحث برانگیز برای یک پادشاه مسیحی در آن زمان بود.