دوره تاریخ مصر تحت رهبری جمال عبدالناصر، از انقلاب 1952 مصر تا مرگ او در سال 1970، با مدرنیزاسیون و اصلاحات سوسیالیستی قابل توجه، و همچنین ناسیونالیسم پان عرب قوی و حمایت از جهان در حال توسعه مشخص شد.ناصر، یکی از رهبران کلیدی انقلاب 1952، در سال 1956 رئیس جمهور مصر شد. اقدامات او، به ویژه ملی کردن شرکت کانال سوئز در سال 1956 و موفقیت سیاسی مصر در بحران سوئز، شهرت او را در مصر و جهان عرب بسیار افزایش داد.با این حال، اعتبار او به طور قابل توجهی با پیروزی اسرائیل در جنگ شش روزه کاهش یافت.دوران ناصر شاهد بهبود بی‌سابقه‌ای در استانداردهای زندگی بود و شهروندان مصری دسترسی بی‌نظیری به مسکن، آموزش، اشتغال، مراقبت‌های بهداشتی و رفاه اجتماعی داشتند.نفوذ اشراف سابق و دولت های غربی در امور مصر در این دوره به میزان قابل توجهی کاهش یافت.^[134] اقتصاد ملی از طریق اصلاحات ارضی، پروژه های نوسازی صنعتی مانند کارخانه فولاد حلوان و سد عالی اسوان و ملی شدن بخش های عمده اقتصادی از جمله شرکت کانال سوئز رشد کرد.^[134] اوج اقتصادی مصر در زمان ناصر امکان ارائه آموزش و مراقبت های بهداشتی رایگان را فراهم کرد و این مزایا را به شهروندان سایر کشورهای عربی و آفریقایی از طریق بورسیه تحصیلی کامل و کمک هزینه زندگی برای آموزش عالی در مصر تعمیم داد.با این حال، رشد اقتصادی در اواخر دهه 1960، تحت تأثیر جنگ داخلی یمن شمالی، کاهش یافت و در اواخر دهه 1970 بهبود یافت.^[135]از نظر فرهنگی، مصر ناصر دوران طلایی را تجربه کرد، به ویژه در تئاتر، فیلم، شعر، تلویزیون، رادیو، ادبیات، هنرهای زیبا، کمدی و موسیقی.^[136] هنرمندان، نویسندگان و نوازندگان مصری، مانند خوانندگان عبدالحلیم حافظ و ام کلثوم، نویسنده نجیب محفوظ، و بازیگرانی مانند فاتن حمامه و سود حسینی شهرت یافتند.در این دوره، مصر با تولید بیش از 100 فیلم سالانه، در تضاد کامل با ده ها فیلمی که هر سال در دوران ریاست جمهوری حسنی مبارک (1981 تا 2011) تولید می شد، رهبری جهان عرب را در این زمینه های فرهنگی داشت.^[136]