در زمان سلطنت آسپاروه، بلغارستان پس از ایجاد نبرد اونگل و بلغارستان دانوبی در جنوب غربی گسترش یافت.پسر و وارث آسپاروه ترول در آغاز قرن هشتم زمانی که امپراتور بیزانس، ژوستینیان دوم، از ترول برای بازپس گیری تاج و تختش درخواست کمک کرد، فرمانروایی می شود، که برای آن ترول منطقه زاگور را از امپراتوری دریافت کرد و مقادیر زیادی طلا به او پرداخت شد.او همچنین عنوان بیزانسی "سزار" را دریافت کرد.پس از سلطنت ترول، تغییرات مکرر در خانه های حاکم رخ داد که منجر به بی ثباتی و بحران سیاسی شد.چند دهه بعد، در سال 768، تلریگ از خانه دولو، بر بلغارستان حکومت کرد.لشکرکشی او علیه کنستانتین پنجم در سال 774 ناموفق بود.تحت فرمانروایی کروم (802-814) بلغارستان به طور گسترده در شمال غرب و جنوب گسترش یافت و سرزمین های بین رودهای دانوب میانی و مولداوی، تمام رومانی کنونی، صوفیه در 809 و آدریانوپل در 813 را اشغال کرد و خود قسطنطنیه را تهدید کرد.کروم اصلاحات قانونی را با هدف کاهش فقر و تقویت روابط اجتماعی در ایالت بسیار بزرگ خود اجرا کرد.در زمان سلطنت خان اومورتاگ (814–831)، مرزهای شمال غربی با امپراتوری فرانک در امتداد دانوب میانی مستقر شد.یک قصر باشکوه، معابد بت پرست، اقامتگاه حاکم، دژ، ارگ، آب اصلی و حمام در پایتخت بلغارستان، پلیسکا، عمدتاً از سنگ و آجر ساخته شد.در اواخر قرن 9 و اوایل قرن 10، بلغارستان به اپیروس و تسالی در جنوب، بوسنی در غرب گسترش یافت و تمام رومانی امروزی و مجارستان شرقی را در شمال کنترل کرد و با ریشه‌های قدیمی دوباره متحد شد.یک دولت صربستان به عنوان وابسته به امپراتوری بلغارستان به وجود آمد.در زمان تزار سیمئون اول بلغارستان (سیمیون کبیر) که در قسطنطنیه تحصیل کرده بود، بلغارستان دوباره به تهدیدی جدی برای امپراتوری بیزانس تبدیل شد.سیاست تهاجمی او با هدف جابجایی بیزانس به عنوان شریک اصلی سیاست های عشایری در منطقه بود.پس از مرگ سیمئون، بلغارستان بر اثر جنگ های بیرونی و داخلی با کروات ها، مجاری ها، پچننگ ها و صرب ها و گسترش بدعت های بوگومیل ضعیف شد.[ ^{[23] []} دو تهاجم متوالی روسیه و بیزانس منجر به تصرف پرسلاو پایتخت توسط ارتش بیزانس در سال 971 شد.^[25]در سال 986، باسیل دوم، امپراتور بیزانس، لشکرکشی را برای فتح بلغارستان انجام داد.او پس از جنگی چند دهه ای در سال 1014 شکستی قاطع بر بلغارها وارد کرد و چهار سال بعد کارزار را تکمیل کرد.در سال 1018، پس از مرگ آخرین تزار بلغارستان - ایوان ولادیسلاو، بیشتر اشراف بلغارستان پیوستن به امپراتوری روم شرقی را انتخاب کردند.^[26] با این حال، بلغارستان استقلال خود را از دست داد و برای بیش از یک قرن و نیم تابع بیزانس باقی ماند.با فروپاشی دولت، کلیسای بلغارستان تحت سلطه کلیساهای بیزانسی قرار گرفت که کنترل اسقف اعظم اوهرید را به دست گرفتند.