هارالد هاردرادا

هارالد در رینگریک، نروژ در سال 1015 در آستا گودبراندسداتر و همسر دومش سیگورد سیر به دنیا آمد.سیگورد یک پادشاه کوچک رینگریک و یکی از قوی ترین و ثروتمندترین سرداران در ارتفاعات بود.هارالد از طریق مادرش آستا، جوان‌ترین پسر اولاف دوم پادشاه نروژ / اولاف هارالدسون (بعدها سنت اولاف) سه برادر ناتنی بود.هارالد در جوانی ویژگی های یک شورشی معمولی با جاه طلبی های بزرگ را نشان داد و اولاف را به عنوان الگوی خود تحسین می کرد.بنابراین او با دو برادر بزرگترش که بیشتر شبیه پدرشان بودند، متمایز بود و بیشتر به فکر حفظ مزرعه بودند.

به دنبال شورش در سال 1028، برادر هارالد، اولاف مجبور به تبعید شد تا اینکه در اوایل سال 1030 به نروژ بازگشت. با شنیدن خبر بازگشت اولاف، 600 مرد از کوهستان‌ها جمع‌آوری کرد تا اولاف و افرادش را به محض ورود به شرق این کشور ملاقات کنند. نروژپس از استقبال دوستانه، اولاف به جمع آوری ارتش رفت و در نهایت در نبرد استیکلستاد در 29 ژوئیه 1030 جنگید، که در آن هارالد در کنار برادرش شرکت کرد.این نبرد بخشی از تلاش برای بازگرداندن اولاف به تاج و تخت نروژ بود که توسط پادشاه دانمارک کنوت بزرگ (Canute) تسخیر شده بود.نبرد منجر به شکست برادران از نروژی هایی شد که به کنات وفادار بودند و اولاف کشته شد در حالی که هارالد به شدت زخمی شد.با این وجود گفته شد که هارالد در طول نبرد استعداد نظامی قابل توجهی از خود نشان داده است.

پس از شکست در نبرد استیکلستاد، هارالد موفق شد با کمک روگنوالد بروساسون (بعدها ارل اورکنی) به مزرعه ای دورافتاده در شرق نروژ فرار کند.او مدتی در آنجا ماند تا زخم‌هایش را التیام بخشد و پس از آن (احتمالاً تا یک ماه بعد) به سمت شمال از کوه‌ها به سوئد سفر کرد.یک سال پس از نبرد استیکلستاد، هارالد به کیوان روس (که در حماسه‌ها به آن Garðaríki یا Svíþjóð hin mikla گفته می‌شود) رسید.او احتمالاً حداقل بخشی از زمان خود را در شهر Staraya Ladoga (Aldeigjuborg) گذراند و در نیمه اول سال 1031 به آنجا رسید. شاهزاده بزرگ یاروسلاو حکیم از هارالد و مردانش استقبال کرد که همسرش Ingegerd از بستگان دور هارالد بود. .یاروسلاو که شدیداً به رهبران نظامی نیاز داشت، پتانسیل نظامی در هارالد را تشخیص داد و او را کاپیتان نیروهای خود کرد.برادر هارالد، اولاف هارالدسون قبلاً به دنبال شورش در سال 1028 به یاروسلاو تبعید شده بود، و مورکینسکینا می گوید که یاروسلاو قبل از هر چیز هارالد را در آغوش گرفت زیرا او برادر اولاف بود.هارالد در لشکرکشی یاروسلاو علیه لهستانی‌ها در سال 1031 شرکت کرد و احتمالاً با سایر دشمنان و رقبای کیوایی در دهه 1030 مانند چودها در استونی، بیزانسی‌ها و همچنین پچنگ‌ها و دیگر مردم کوچ‌نشین استپی نیز جنگید.

پس از چند سال اقامت در کیوان روس ، هارالد و نیروهایش متشکل از 500 نفر به سمت جنوب به سمت قسطنطنیه (میکلاگارد)، پایتخت امپراتوری روم شرقی حرکت کردند و در آنجا به گارد وارنگی پیوستند.در حالی که گارد وارنگین اساساً قرار بود به عنوان محافظ امپراتور عمل کند، هارالد در حال مبارزه در "تقریباً در تمام مرزهای" امپراتوری بود.او ابتدا اقداماتی را در مبارزات علیه دزدان دریایی عرب در دریای مدیترانه و سپس در شهرهای داخلی در آسیای صغیر / آناتولی که از دزدان دریایی حمایت کرده بودند مشاهده کرد.در این زمان، به گفته اسنوری استورلوسون، او "پیشرو همه وارنگ ها" شده بود.

در سال 1038، هارالد به بیزانسیان در لشکرکشی آنها به سیسیل پیوست، در تلاش جورج مانیاکس (حماسه‌ها "جرج") برای تسخیر جزیره از مسلمانان ساراسین که امارت سیسیل را در جزیره ایجاد کرده بودند.در طول مبارزات انتخاباتی، هارالد در کنار مزدوران نورمن مانند ویلیام آیرون آرم جنگید.

در سال 1041، زمانی که لشکرکشی بیزانس به سیسیل به پایان رسید، شورش لومبارد-نورمن در جنوب ایتالیا شروع شد و هارالد گارد وارنگ را در چندین نبرد رهبری کرد.هارالد با کاتپان ایتالیا، مایکل دوکیانوس با موفقیت اولیه جنگید، اما نورمن‌ها به رهبری متحد سابقشان ویلیام آیرون بازو، بیزانسی‌ها را در نبرد اولیونتو در ماه مارس و در نبرد مونتماگیوره در ماه می شکست دادند.

پس از شکست، هارالد و گارد وارنگی به قسطنطنیه پس از زندانی شدن مانیاکس توسط امپراتور و شروع مسائل مهمتر دیگر به قسطنطنیه فراخوانده شدند.هارالد و وارنگیان پس از آن برای جنگ در مرزهای جنوب شرقی اروپا به عنوان شبه جزیره بالکان در بلغارستان فرستاده شدند، جایی که آنها در اواخر سال 1041 به آنجا رسیدند. در آنجا، او در ارتش امپراتور میکائیل چهارم در نبرد اوستروو در سال 1041 علیه مردم جنگید. قیام بلغارستان به رهبری پیتر دلیان، که بعداً هارالد را با نام مستعار "بلغار سوز" (Bolgara brennir) به نام اسکالد او به دست آورد.

پس از مرگ مایکل چهارم در دسامبر 1041، که با درگیری بین امپراتور جدید مایکل پنجم و امپراطور قدرتمند زوئی همراه شد، پس از مرگ مایکل چهارم در دربار امپراتوری، پس از مرگ او به سرعت کاهش یافت.در طی این آشفتگی، هارالد دستگیر و زندانی شد، اما منابع در این زمینه اختلاف نظر دارند.منابع همچنین در مورد چگونگی خروج هارالد از زندان اختلاف نظر دارند، اما ممکن است در بحبوحه شورشی که علیه امپراتور جدید آغاز شده بود، توسط شخصی بیرونی برای فرار از زندان کمک شده باشد.

هارتاکنات پادشاه انگلستان درگذشت.اگرچه هارتاکنوت تاج و تخت انگلیس را به برادرزاده هارالد مگنوس وعده داده بود، ادوارد اعتراف کننده، پسر اتلرد ناآماده، پادشاه شد.

پس از اینکه زوئه در ژوئن 1042 به همراه کنستانتین نهم به تاج و تخت بازگردانده شد، هارالد درخواست کرد که اجازه دهد به نروژ بازگردد.اگرچه زوئی اجازه نداد، اما هارالد توانست با دو کشتی و تعدادی پیروان وفادار به تنگه بسفر بگریزد.در طول اقامت دوم خود در آنجا، او با الیزابت (که در منابع اسکاندیناوی به نام Ellisif از آن یاد می شود)، دختر یاروسلاو حکیم و نوه پادشاه سوئد اولوف اسکوتکونگ ازدواج کرد.

در بازگشت به نروژ، هاردرادا با مگنوس اول به توافق رسید که آنها در حکومت نروژ سهیم باشند.در سال 1047 پادشاه مگنوس درگذشت و هارالد تنها حاکم نروژ شد.

هارالد همچنین می خواست حکومت مگنوس را بر دانمارک دوباره برقرار کند.مشابه لشکرکشی‌های او (در آن زمان همراه با سوئین) علیه حکومت مگنوس در دانمارک، بیشتر لشکرکشی‌های او علیه سوئین شامل یورش‌های سریع و خشونت‌آمیز به سواحل دانمارک بود.اگرچه هارالد در بیشتر درگیری ها پیروز بود، اما هرگز در اشغال دانمارک موفق نبود.

از آنجایی که هارالد علیرغم حملات خود نتوانسته بود دانمارک را فتح کند، او می خواست یک پیروزی قاطع بر سوئین به دست آورد.او سرانجام با ارتش بزرگ و ناوگانی متشکل از 300 کشتی از نروژ به راه افتاد.سوئین همچنین برای نبرد که از قبل زمان و مکان تعیین شده بود، آماده شده بود.سوئین در زمان توافق شده ظاهر نشد و هارالد به این ترتیب سربازان غیرحرفه ای خود (بونداهررین) را که نیمی از نیروهای او را تشکیل می دادند به خانه فرستاد.هنگامی که کشتی‌های از کار افتاده دور از دسترس بودند، سرانجام ناوگان سوئین ظاهر شد، احتمالاً با 300 کشتی.این نبرد منجر به خونریزی زیادی شد زیرا هارالد دانمارکی ها را شکست داد (70 کشتی دانمارکی طبق گزارش ها "خالی" مانده بودند)، اما بسیاری از کشتی ها و مردان موفق به فرار شدند، از جمله سوئین.در طول نبرد، هارالد به طور فعال با کمان خود شلیک کرد، مانند بسیاری از افراد دیگر در مرحله اولیه نبرد.

هارالد ادعای تاج و تخت انگلیس را دارد و تصمیم می گیرد به انگلستان حمله کند.در مارس یا آوریل 1066، هارالد شروع به مونتاژ ناوگان خود در Solund، در Sognefjord کرد، فرآیندی که در آغاز سپتامبر 1066 تکمیل شد.این شامل گل سرسبد او، اورمن، یا "مار" بود.

هارالد هاردرادا و توستیگ گادوینسون با آوردن حدود 10 تا 15000 مرد با 240 تا 300 کشتی طولانی به شمال انگلستان حمله کردند.او توستیگ و 12 کشتی او را در تاینموث ملاقات کرد.هارالد و توستیگ پس از سوار شدن از Tynemouth، احتمالاً در رودخانه Tees فرود آمدند.آنها سپس وارد کلیولند شدند و شروع به غارت ساحل کردند.آنها از خور هامبر عبور کردند و از رودخانه اوس بالا رفتند و در ریکال پیاده شدند.

خبر تهاجم به زودی به گوش مورکار نورثامبریا و ادوین مرسیا رسید و آنها در نبرد فولفورد در 20 سپتامبر در دو مایلی (3 کیلومتری) جنوب یورک با ارتش مهاجم هارالد جنگیدند.این نبرد یک پیروزی قاطع برای هارالد و توستیگ بود و یورک را به تسلیم شدن به نیروهای آنها در 24 سپتامبر سوق داد.

هارالد و توستیگ با اکثر نیروهای خود محل فرود خود را در ریکل ترک کردند، اما یک سوم نیروهای خود را پشت سر گذاشتند.آنها فقط زره سبک به همراه داشتند، زیرا انتظار داشتند فقط با شهروندان یورک ملاقات کنند.اگرچه (طبق منابع غیر حماسی) نیروهای انگلیسی برای مدتی توسط یک نروژی غول پیکر در پل نگه داشته شدند، و به هارالد و توستیگ اجازه داد تا در یک آرایش دیوار سپر جمع شوند، ارتش هارالد در نهایت به شدت شکست خورد.هارالد با تیری به گلویش اصابت کرد و در اوایل نبرد در حالت هولناک کشته شد، زیرا هیچ زره بدنی بر تن نداشت و با دو دست دور شمشیر خود به شدت جنگید.