پس از شکست نیروهای بطلمیوسی در نبرد نیل، سزارمصر را ترک کرد و از سوریه، کیلیکیه و کاپادوکیه عبور کرد تا با فارناس، پسر میتریدات ششم بجنگد.لشکر فارناس به دره ای که دو لشکر را از هم جدا می کرد، فرود آمدند.سزار از این حرکت گیج شده بود زیرا به این معنی بود که مخالفانش باید در یک نبرد سخت می جنگیدند.مردان فارناس از دره بالا رفتند و با صف نازک لژیونرهای سزار درگیر شدند.سزار بقیه افراد خود را از ساخت اردوگاه به یاد آورد و با عجله آنها را برای نبرد آماده کرد.در همین حال، ارابه‌های داس‌دار فارنیس از خط دفاعی نازک عبور کردند، اما با رگبار موشک (پیلا، نیزه پرتاب رومی) از خط نبرد سزار مواجه شدند و مجبور به عقب‌نشینی شدند.سزار ضد حمله ای را آغاز کرد و ارتش پونتیک را به پایین تپه عقب راند و در آنجا کاملاً شکست خورد.سزار سپس یورش برد و اردوگاه فارناس را گرفت و پیروزی خود را کامل کرد.این یک نقطه تعیین کننده در حرفه نظامی سزار بود - لشکرکشی پنج ساعته او علیه فارناس به وضوح آنقدر سریع و کامل بود که به گفته پلوتارک (که حدود 150 سال پس از نبرد نوشت) او آن را با کلمات لاتین معروف که اکنون به آمانتیوس نوشته شده است گرامی داشت. در رم Veni, vidi, vici («آمدم، دیدم، فتح کردم»).سوتونیوس می گوید که همان سه کلمه در پیروزی برای پیروزی در Zela به طور برجسته به نمایش گذاشته شد.فارنیس از زلا فرار کرد، ابتدا به سینوپ گریخت و سپس به پادشاهی بوسپور خود بازگشت.او شروع به استخدام ارتش دیگری کرد، اما به زودی توسط دامادش اسندر، یکی از فرمانداران سابقش که پس از نبرد نیکوپلیس قیام کرده بود، شکست خورد و کشته شد.سزار به پاس کمک های او در طول لشکرکشی مصر، میتریدات پرگاموم را پادشاه جدید پادشاهی بوسپوری کرد.