در 21 اکتبر 1854، او و کارکنان 38 پرستار داوطلب زن از جمله سرپرستارش الیزا رابرتز و عمه اش مای اسمیت و 15 راهبه کاتولیک به امپراتوری عثمانی فرستاده شدند.نایتینگل در اوایل نوامبر 1854 به پادگان سلیمیه در اسکوتاری رسید. تیم او متوجه شد که مراقبت ضعیف از سربازان مجروح توسط کادر پزشکی پرکار در مواجهه با بی‌تفاوتی رسمی انجام می‌شود.داروها کم بود، بهداشت نادیده گرفته می شد و عفونت های انبوه شایع بود که بسیاری از آنها کشنده بود.تجهیزاتی برای پردازش غذا برای بیماران وجود نداشت.پس از اینکه نایتینگل درخواستی برای تایمز برای راه حلی دولتی برای وضعیت بد تاسیسات فرستاد، دولت بریتانیا ایزامبارد پادشاهی برونل را مأمور ساخت بیمارستان پیش ساخته ای کرد که می توانست در انگلستان ساخته شود و به داردانل ارسال شود.نتیجه بیمارستان Renkioi بود، یک مرکز غیرنظامی که تحت مدیریت ادموند الکساندر پارکز، نرخ مرگ و میر کمتر از یک دهم مرگ و میر در Scutari داشت.استفان پاجت در دیکشنری بیوگرافی ملی اظهار داشت که نایتینگل میزان مرگ و میر را از 42 درصد به 2 درصد کاهش داد، یا با ایجاد بهبود در بهداشت خود، یا با فراخوانی برای کمیسیون بهداشت.به عنوان مثال، نایتینگل در بیمارستان جنگی که در آن کار می کرد، شستن دست ها و سایر اقدامات بهداشتی را اجرا کرد.