در مراحل بعدی جنگ گوتیک، تیا، پادشاه گوتیک، از فرانک ها برای مقابله با ارتش روم به سرپرستی خواجه نارسس درخواست کمک کرد.اگرچه پادشاه تئودبالد از ارسال کمک خودداری کرد، اما به دو تن از رعایای خود، سرداران آلمانی، لوتاریس و بوتیلینوس اجازه داد تا به ایتالیا بروند.به گفته مورخ آگاتیاس، این دو برادر 75000 فرانک و آلمانی را جمع کردند و در اوایل سال 553 از آلپ گذشتند و شهر پارما را تصرف کردند.آنها نیروهای تحت فرمان هرولی فولکاریس را شکست دادند و به زودی بسیاری از گوت ها از شمالایتالیا به نیروهای آنها پیوستند.در این میان، نارسس نیروهای خود را به پادگان ها در سراسر ایتالیای مرکزی پراکنده کرد و خود در رم زمستان گذراند.در بهار سال 554، دو برادر به ایتالیای مرکزی حمله کردند و در حالی که به سمت جنوب فرود آمدند، غارت کردند تا اینکه به سامنیوم رسیدند.در آنجا نیروهای خود را تقسیم کردند و بوتیلینوس و بخش بزرگتری از ارتش به سمت جنوب به سمت کامپانیا و تنگه مسینا حرکت کردند، در حالی که لوتاریس بقیه را به سمت آپولیا و اوترانتو هدایت کرد.لیوتاریس، اما به زودی، مملو از غنایم، به خانه بازگشت.با این حال، پیشتاز او به شدت توسط آرتابانز ارمنی بیزانس در فانوم شکست خورد و بیشتر غنایم را پشت سر گذاشت.بقیه توانستند به شمال ایتالیا برسند و از کوه های آلپ عبور کنند و به قلمرو فرانک بپیوندند، اما نه قبل از اینکه افراد بیشتری از جمله خود لوتاریس را در اثر طاعون از دست بدهند.از سوی دیگر، بوتیلینوس، بلندپروازتر و احتمالاً توسط گوت ها متقاعد شده بود که پادشاهی خود را با خود به عنوان پادشاه بازگرداند، تصمیم گرفت که بماند.ارتش او به اسهال خونی مبتلا شد، به طوری که از 30000 نفر اولیه به اندازه ای نزدیک به نیروهای نارسس کاهش یافت.در تابستان، بوتیلینوس به کامپانیا بازگشت و اردوگاهی را در سواحل ولتورنوس برپا کرد و طرف‌های آشکار آن را با یک بارو خاکی پوشانده بود، که توسط واگن‌های تدارکاتی متعددش تقویت شده بود.پلی بر روی رودخانه توسط یک برج چوبی مستحکم شده بود که به شدت توسط فرانک ها محافظت می شد.بیزانسی ها به رهبری سردار خواجه پیر نارسس در برابر ارتش ترکیبی فرانک ها و آلمانیان پیروز شدند.