دومین محاصره اعراب قسطنطنیه در سالهای 717–718 یک حمله ترکیبی زمینی و دریایی توسط اعراب مسلمان خلافت اموی علیه پایتخت امپراتوری بیزانس، قسطنطنیه بود.این لشکرکشی نقطه اوج بیست سال حملات و اشغال مترقی اعراب در سرزمین های مرزی بیزانس بود، در حالی که قدرت بیزانس توسط آشفتگی های داخلی طولانی تضعیف شد.در سال 716 پس از سالها آماده سازی، اعراب به رهبری مصلمه بن عبدالملک به آسیای صغیر بیزانس حمله کردند.اعراب در ابتدا امیدوار بودند که از درگیری‌های داخلی بیزانس بهره‌برداری کنند و با ژنرال لئو سوم ایزوری که علیه امپراتور تئودوسیوس سوم قیام کرده بود، به امر مشترکی دست یافتند.لئو اما آنها را فریب داد و تاج و تخت بیزانس را برای خود تضمین کرد.پس از زمستان گذرانی در سواحل غربی آسیای صغیر، ارتش عرب در اوایل تابستان 717 به تراکیه رفت و خطوط محاصره ای برای محاصره شهر که توسط دیوارهای عظیم تئودوسیان محافظت می شد، ایجاد کرد.ناوگان عرب که ارتش زمینی را همراهی می کرد و قرار بود محاصره شهر را از طریق دریا کامل کند، بلافاصله پس از ورود توسط نیروی دریایی بیزانس با استفاده از آتش یونانی خنثی شد.این امر به قسطنطنیه اجازه داد تا از طریق دریا تامین شود، در حالی که ارتش عرب در زمستان سخت و غیرمعمول پس از آن در اثر قحطی و بیماری فلج شده بود.در بهار 718، دو ناوگان عربی که به عنوان نیروی کمکی فرستاده شده بودند، پس از فرار خدمه مسیحی آنها توسط بیزانسی ها نابود شدند و یک ارتش اضافی که از طریق زمین از طریق آسیای صغیر اعزام شده بود، در کمین قرار گرفت و شکست خورد.همراه با حملات بلغارها به عقب، اعراب مجبور به رفع محاصره در 15 اوت 718 شدند. در سفر بازگشت، ناوگان عرب تقریباً به طور کامل توسط بلایای طبیعی نابود شد.شکست محاصره بازتاب های گسترده ای داشت.نجات قسطنطنیه ادامه بقای بیزانس را تضمین کرد، در حالی که چشم انداز استراتژیک خلافت تغییر کرد: اگرچه حملات منظم به سرزمین های بیزانس ادامه داشت، اما هدف فتح کامل کنار گذاشته شد.مورخان محاصره را یکی از مهم ترین نبردهای تاریخ می دانند، زیرا شکست آن پیشروی مسلمانان به اروپای جنوب شرقی را برای قرن ها به تعویق انداخت.