Dred Scott v. Sandford به عنوان یکی از بحث برانگیزترین تصمیمات در تاریخ دادگاه عالی ایالات متحده شناخته می شود که در سال 1857 تعیین کرد که قانون اساسی سیاه پوستان آفریقایی تبار را به عنوان شهروند آمریکایی به رسمیت نمی شناسد و در نتیجه آنها را از حقوق و امتیازات محفوظ برای شهروندان محروم می کند.^[15] این تصمیم، که به عنوان یکی از تاسف بارترین تصمیم دادگاه در نظر گرفته می شود، حول محور درد اسکات، یک سیاهپوست برده شده بود که در مناطقی زندگی می کرد که برده داری غیرقانونی بود.اسکات استدلال می کرد که دوران حضورش در این مناطق به او حق آزادی می داد.با این وجود، دیوان عالی کشور با رای 7-2 حکمی علیه او صادر کرد.راجر تانی، رئیس قاضی، نظر اکثریت را نوشت و تاکید کرد که افراد آفریقایی تبار "قرار نبود که به عنوان شهروند در قانون اساسی گنجانده شوند" و به قوانین تاریخی اشاره کرد تا استدلال کند که جدایی متمایز بین شهروندان سفیدپوست و افرادی که به بردگی گرفته اند در نظر گرفته شده است.تصمیم دادگاه همچنین سازش میسوری را باطل کرد و آن را به عنوان تجاوز به اختیارات کنگره در مورد حقوق مالکیت برده‌داران رد کرد.^[15]این حکم به جای فرونشاندن مناقشه فزاینده بر سر برده داری، تنها شکاف ملی را در این موضوع تشدید کرد.^[16] در حالی که این تصمیم در میان دولت‌های برده‌دار مورد اقبال قرار گرفت، اما در کشورهای غیربرده‌دار به شدت با آن مخالفت شد.^[17] این حکم آتش بحث ملی در مورد برده داری را برانگیخت و به طور قابل توجهی به تنش هایی که منجر به جنگ داخلی آمریکا شد کمک کرد.تنها سال‌ها پس از این تصمیم، متمم‌های سیزدهم و چهاردهم قانون اساسی ایالات متحده به تصویب رسید که به ترتیب برده‌داری را لغو و تابعیت را برای همه افرادی که در ایالات متحده متولد شده یا تابعیت یافته‌اند تضمین می‌کند.عواقب «درد اسکات علیه سندفورد»، حکم خود را تحت الشعاع جنبش‌ها و رویدادهای سیاسی بزرگ‌تر قرار داد.مورخان عمدتاً این تصمیم را تشدید کننده اختلافاتی می دانند که در جنگ داخلی به اوج خود می رسد.^[18] در طول انتخابات 1860 ایالات متحده، حزب جمهوری خواه تازه تاسیس، با حمایت از لغو، با حکم دادگاه عالی مخالفت کرد و نشان داد که تحت تأثیر جانبداری قرار گرفته و فراتر از صلاحیت خود است.نامزد آنها، آبراهام لینکلن، با یافته های دادگاه مخالفت کرد و اعلام کرد که گسترش برده داری را محدود خواهد کرد.انتخاب لینکلن معمولاً به عنوان محرکی برای جدایی ایالت های جنوبی در نظر گرفته می شود که نشان دهنده شروع جنگ داخلی آمریکا است.^[19]