کنفدراسیون در 8 فوریه 1861 (و تا 9 می 1865 خارج شد) توسط هفت ایالت برده: کارولینای جنوبی، می سی سی پی، فلوریدا، آلاباما، جورجیا، لوئیزیانا و تگزاس تشکیل شد.هر هفت ایالت در منطقه عمیق جنوبی ایالات متحده واقع شده بودند که اقتصاد آن به شدت به کشاورزی – به ویژه پنبه – و سیستم مزرعه‌ای که برای نیروی کار متکی بر آفریقایی‌های برده شده بود، وابسته بود.کنفدراسیون با متقاعد شدن به اینکه برتری و برده داری سفیدپوستان با انتخاب آبراهام لینکلن نامزد جمهوری خواه به ریاست جمهوری ایالات متحده در نوامبر 1860 در معرض تهدید قرار گرفت، بر اساس پلت فرمی که با گسترش برده داری در سرزمین های غربی مخالف بود، با وفادارها جدایی خود را از ایالات متحده اعلام کرد. ایالت هایی که در طول جنگ داخلی آمریکا متعاقب آن به اتحادیه معروف شدند.در سخنرانی سنگ بنا، معاون رئیس جمهور کنفدراسیون، الکساندر اچ. استفنز، ایدئولوژی آن را مبتنی بر این حقیقت بزرگ توصیف کرد که «سیاهپوستان با مرد سفید برابر نیست؛ بردگی، تبعیت از نژاد برتر، شرایط طبیعی و عادی اوست.