እ.ኤ.አ. ነሐሴ 14 ቀን 1947 ፓኪስታን ነፃ ሀገር ሆነች ፣ በመቀጠልም የሕንድ ነፃነት በማግሥቱ።ይህ ታሪካዊ ክስተት በአካባቢው የብሪታንያ ቅኝ አገዛዝ ማብቃቱን አመልክቷል።የዚህ ሽግግር ቁልፍ ገጽታ በራድክሊፍ ኮሚሽን የተቀናበረው የፑንጃብ እና የቤንጋል አውራጃዎች በሃይማኖታዊ ስነ-ሕዝብ ላይ የተመሰረተ ክፍፍል ነው።የሕንድ የመጨረሻው ምክትል ሎርድ ማውንባተን ለህንድ እንዲደግፍ በኮሚሽኑ ላይ ተጽዕኖ አሳድሯል የሚል ውንጀላ ተነስቷል።ስለዚህ፣ አብዛኛው ሙስሊም የሆነው የፑንጃብ ምዕራባዊ ክፍል የፓኪስታን አካል ሆነ፣ ምስራቃዊው ክፍል ደግሞ የሂንዱ እና የሲክ አብላጫ ድምጽ ይዞ፣ ህንድን ተቀላቀለ።የሃይማኖት ልዩነት ቢኖርም ሁለቱም ክልሎች የሌሎቹ እምነት ተከታዮች አናሳ የሆኑ አናሳዎች ነበሯቸው።መጀመሪያ ላይ ክፍፍሉ መጠነ ሰፊ የሕዝብ ዝውውርን እንደሚያስፈልግ አልተጠበቀም ነበር።አናሳዎች በየአካባቢያቸው ይቆያሉ ተብሎ ይጠበቃል።ነገር ግን፣ በፑንጃብ ውስጥ በጠነከረ የጋራ ግጭት ምክንያት፣ የተለየ ተደረገ፣ ይህም በህንድ እና በፓኪስታን መካከል በፑንጃብ የግዳጅ የህዝብ ልውውጥ ለማድረግ የጋራ ስምምነት እንዲፈጠር አድርጓል።ይህ ልውውጥ አናሳውን የሂንዱ እና የሲክ ህዝብ በፓኪስታን ፑንጃብ እና በህንድ የፑንጃብ ክፍል የሚገኘውን የሙስሊም ህዝብ ቁጥር በእጅጉ ቀንሷል፣ እንደ ማሌርኮትላ፣ ህንድ ካሉት የሙስሊም ማህበረሰብ በስተቀር።በፑንጃብ የነበረው ሁከት ከባድ እና ሰፊ ነበር።የፖለቲካ ሳይንቲስት ኢሽቲአክ አህመድ በሙስሊሞች የመጀመሪያ ጥቃት ቢሰነዘርባቸውም የበቀል ጥቃት በምስራቅ ፑንጃብ (ህንድ) ከሂንዱ እና የሲክ ሞት በምዕራብ ፑንጃብ (ፓኪስታን) የበለጠ የሙስሊሞች ሞት አስከትሏል ብለዋል።^[1] የህንድ ጠቅላይ ሚንስትር ጃዋሃርላል ኔህሩ ለማሃተማ ጋንዲ እንደዘገቡት በምስራቅ ፑንጃብ የሙስሊም ሙስሊሞች ጉዳት የደረሰባቸው ሂንዱዎች እና ሲክ በዌስት ፑንጃብ በኦገስት 1947 መጨረሻ ላይ ከደረሱት በእጥፍ ይበልጣል ^{[። 2]}የክፍፍል ማግስት በታሪክ ውስጥ ትልቁን የጅምላ ፍልሰት አንዱ ሲሆን ከአስር ሚሊዮን በላይ ሰዎች አዲሱን ድንበር አቋርጠዋል።በዚህ ወቅት የተከሰተው ሁከት ከ200,000 እስከ 2,000,000 የሚገመተው የሟቾች ቁጥር ^[3] በአንዳንድ ምሁራን ‘የበቀል የዘር ማጥፋት’ ተብሎ ተገልጿል::የፓኪስታን መንግስት ወደ 50,000 የሚጠጉ ሙስሊም ሴቶች በሂንዱ እና በሲክ ወንዶች ታፍነው እንደተደፈሩ ዘግቧል።በተመሳሳይ የህንድ መንግስት ሙስሊሞች ወደ 33,000 የሚጠጉ የሂንዱ እና የሲክ ሴቶችን ጠልፈው ደፍረናል ብሏል።^[4] ይህ የታሪክ ወቅት በውስብስብነቱ፣ በሰው ልጅ ውድነት እና በህንድ-ፓኪስታን ግንኙነት ላይ ያለው ዘላቂ ተጽእኖ ተለይቶ ይታወቃል።