የኒዮ-ባቢሎን ግዛት፣ እንዲሁም ሁለተኛው የባቢሎን ግዛት ^[37] ወይም የከለዳውያን ኢምፓየር በመባልም ይታወቃል፣ ^[38] በአገሬው ተወላጆች ነገሥታት የሚገዛ የመጨረሻው የሜሶጶጣሚያ ግዛት ነበር።^[39] የተጀመረው በናቦፖላሳር ዘውድ በ626 ዓክልበ እና በ612 ዓክልበ ከኒዮ-አሦር መንግሥት ውድቀት በኋላ በጽኑ የተመሰረተ ነው።ነገር ግን፣ በ539 ዓ.ዓ. በአካሜኒድ የፋርስ ኢምፓየር እጅ ወደቀ፣ ይህም የከለዳውያን ሥርወ መንግሥት ከተመሠረተ ከመቶ ዓመት ባነሰ ጊዜ ውስጥ ማብቃቱን ያመለክታል።ይህ ኢምፓየር የባቢሎን የመጀመሪያ ትንሳኤ፣ እና ደቡባዊ ሜሶጶጣሚያን በአጠቃላይ፣ በጥንታዊው ቅርብ ምስራቅ የበላይ ሃይል መሆኑን የሚያመለክት ከአሮጌው የባቢሎን ግዛት ውድቀት (በሀሙራቢ ስር) ከአንድ ሺህ ዓመታት በፊት ነው።የኒዮ-ባቢሎን ዘመን ከፍተኛ የኢኮኖሚ እና የህዝብ ቁጥር እድገት እና የባህል ህዳሴ አሳይቷል።በዚህ ዘመን የነበሩ ነገሥታት ከ2,000 ዓመታት የሱሜሮ-አካድያን ባህል በተለይም በባቢሎን ያሉትን ንጥረ ነገሮች በማነቃቃት ሰፊ የግንባታ ፕሮጀክቶችን አከናውነዋል።የኒዮ-ባቢሎን ግዛት በተለይ በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ ስለተገለጸው በተለይም ዳግማዊ ናቡከደነፆርን በተመለከተ ይታወሳል ።መጽሐፍ ቅዱስ ናቡከደነፆር በይሁዳ ላይ ባደረገው ወታደራዊ እርምጃ እና በ587 ከዘአበ ኢየሩሳሌምን ስለከበበችው የሰሎሞን ቤተ መቅደስ መጥፋትና የባቢሎን ምርኮ በደረሰበት ወቅት ላይ ያተኩራል።የባቢሎናውያን መዛግብት ግን የናቡከደነፆርን አገዛዝ እንደ ወርቃማ ዘመን ይገልጻሉ፤ ይህም ባቢሎንን ከዚህ በፊት ታይቶ ወደማይታወቅ ከፍታ ከፍ እንዲል አድርጓል።የግዛቱ ውድቀት በከፊል የመጨረሻው ንጉስ ናቦኒደስ በሃይማኖታዊ ፖሊሲዎች ምክንያት ሲሆን ይህም የባቢሎን ደጋፊ ከሆነው ከማርዱክ ይልቅ የጨረቃ አምላክ የሆነውን የሲን አምላክ መርጦ ነበር።ይህም የፋርስ ታላቁ ቂሮስ በ539 ከዘአበ የወረራ ሰበብ ሆኖ ራሱን የማርዱክን አምልኮ መልሶ የሚያድስ አድርጎታል።ባቢሎን ለብዙ መቶ ዘመናት ባህላዊ ማንነቷን ጠብቃ የቆየች ሲሆን ይህም እስከ 1 ኛው መቶ ዘመን ከዘአበ ድረስ በፓርቲያን ግዛት በነበረበት ጊዜ የባቢሎናውያንን ስሞችና ሃይማኖቶች በመጥቀስ ግልጽ ነው።ባቢሎን ብዙ ዓመጽ ብታደርግም ነፃነቷን አልተመለሰችም።