Ҷанги Туркияву Арманистон муноқиша байни Ҷумҳурии якуми Арманистон ва Ҷунбиши миллии Туркия пас аз фурӯпошии Паймони Севр дар соли 1920 буд. Пас аз он ки ҳукумати муваққати Аҳмад Тевфиқ Пошо натавонистааст барои тасвиби ин шартнома пуштибонӣ кунад, боқимондаҳои Корпуси XV Артиши Усмонӣ таҳти фармондеҳии Козим Карабекир ба нерӯҳои арманӣ, ки дар атрофи Карс назорат мекарданд, ҳамла карда, дар ниҳоят қисми зиёди қаламравҳои Қафқози Ҷанубиро, ки то ҷанги Русияву Туркия (1877-1878) дар ҳайати Империяи Усмонӣ буданд, бозпас гирифтанд. ва баъдан дар доираи шартномаи Брест-Литовск аз ҷониби Русияи Шӯравӣ дода шуд.Карабекир аз ҳукумати Анкара фармон дошт, ки Арманистонро аз ҷиҳати ҷисмонӣ ва сиёсӣ нест кунад».Як ҳисоб шумораи арманиҳоеро, ки артиши Туркия дар солҳои ҷанг ба қатл расонидаанд, 100 000 нафарро ташкил медиҳад — ин дар коҳиши чашмгир (−25,1%) аҳолии Арманистони имрӯза аз 961 677 нафар дар соли 1919 ба 720 000 нафар дар соли 1920 маълум аст. Ба гуфтаи таърихшинос. Раймонд Кеворкян, танҳо ишғоли Шӯравӣ Арманистон аз як генотсиди арманиҳо пешгирӣ кард.Пирӯзии низомии Туркия пас аз ишғол ва ишғол кардани Арманистон аз ҷониби Иттиҳоди Шӯравӣ сурат гирифт.Шартномаи Москва (марти 1921) байни Россиян Советй ва Мачлиси бузурги миллии Туркия ва шартномаи Карс (октябри 1921) кисми зиёди музаффариятхои территориявии ба даст овардаи Карабекирро тасдик намуда, сархади хозираи Туркия ва Арманистонро мукаррар намуд.