Аз сабаби чангхои гаронбахо ва нобарор, юришхои такрории мугулхо ва ноустувории иктисоди хукумат дар соли 1277 ба шуриш дучор шуд. Шуриши Ивайло шуриши дехконони булгор ба мукобили хукмронии нотавонбини император Константин Тих ва ашрофони булгор буд.Исьён асосан аз он сабаб шуд, ки хукуматдорони марказй ба мукобили тахдиди мугулхо дар шимолу шарки Булгория мубориза набаранд.Мугулхо дар давоми даххо сол ахолии Булгорияро, хусусан дар райони Добруджаро горат карда, торумор карда буданд.Суст будани муассисахои давлати ба тезтар шудани феодализатсияи империяи дуюми Булгория вобаста буд.Пешвои деҳқонон Ивайло, ки онро солноманависони муосири Византия хукбонӣ мекард, пешвои муваффақи генералӣ ва харизматикӣ нишон дод.Дар моххои аввали шуриш у мугулхо ва кушунхои императорро торумор карда, шахсан Константин Тихро дар чанг куштааст.Баъдтар, ӯ дар пойтахти Тарново вориди музаффарона шуда, бо Мария Палайологина Кантакоузене, бевазани император издивоҷ кард ва ашрофонро маҷбур кард, ки ӯро императори Булғористон эътироф кунанд.