Пас аз муҳосираи Ловеч дар соли 1187, императори Византия Исҳоқ II Ангелос маҷбур шуд, ки созиш баст ва ҳамин тавр истиқлолияти Булғористонро воқеан эътироф кард.То соли 1189 хар ду тараф созишро риоя мекарданд.Булгорхо ин вактро барои ташкили минбаъдаи маъмурият ва харбии худ истифода бурданд.Вакте ки сарбозони юриши сеюм ба хоки Булгория дар Ниш расиданд, Асен ва Пётр пешниход карданд, ки ба императори Империяи Мукаддаси Рум Фредерик 1 Барбароза бо кувваи 40 000-нафара бар зидди Византия кумак расонанд.Аммо равобити салибдорон ва византияҳо ҳамвор шуд ва аз пешниҳоди Булғористон канорагирӣ кард.Византияхо барои гирифтани касос аз кирдорхои Булгория маъракаи сеюм тайёр карданд.Мисли ду хучуми пештара ба онхо муяссар шуд, ки агбахои куххои Балканро тай кунанд.Онҳо як блеф карданд, ки ба он ишора карданд, ки онҳо аз наздикии баҳр аз Поморие мегузаранд, аммо ба ҷои он ба ғарб рафта, аз ағбаи Ришки ба Преслав гузаштанд.Артиши Византия баъд аз он ба самти ғарб ҳаракат кард, то пойтахти Тарноворо муҳосира кунад.Дар айни замой флоти Византия ба Дунай расид, то ки рохи куманхоро аз территорияхои шимолии Булгория манъ кунад.Муҳосираи Тырново бебарор буд.Ба мудофиаи шахр худи Асен рохбарй мекард ва рухияи аскарони у хеле баланд буд.Аз тарафи дигар, рӯҳияи Византия бо якчанд сабабҳо хеле паст буд: набудани муваффақияти ҳарбӣ, талафоти вазнин ва бахусус он, ки музди меҳнати сарбозон ба таъхир афтод.Инро Асен истифода бурд, ки агенти худро дар шакли як дезертир ба лагери Византия фиристод.Он шахс ба Исҳоқи II гуфт, ки сарфи назар аз кӯшишҳои флоти Византия, лашкари бузурги Куман аз дарёи Дунай гузашта, ба сӯи Тарново ҳаракат мекунад, то муҳосираро дубора эҳё кунад.Императори Византия ба воҳима афтод ва фавран аз ағбаи наздиктарин ба ақибнишинӣ даъват кард.