Дар замони ҳукмронии Умар, волии Сурия, Муовияи I, дархости сохтани нерӯи баҳрӣ барои забт ба ҷазираҳои Баҳри Миёназамин фиристод, аммо Умар ин пешниҳодро ба сабаби хатари сарбозон рад кард.Аммо вақте ки Усмон халифа шуд, дархости Муовияро пазируфт.Соли 650 Муовия ба Қибрис ҳамла карда, пойтахти Константияро пас аз муҳосираи кӯтоҳе забт кард, вале бо хокимони маҳаллӣ шартнома баст.Дар ин сафар хешовандиМуҳаммад (с) Умм-Ҳаром дар наздикии кӯли Намак дар Ларнака аз хачираш афтод ва кушта шуд.Вай дар ҳамон ҷо дафн карда шуд, ки макони муқаддаси бисёре аз мусулмонон ва насрониҳои маҳаллӣ гардид ва дар соли 1816 дар он ҷо аз ҷониби Усмонӣ Ҳала Султон Текке сохта шуд.Пас аз даст кашидан аз вайрон кардани шартнома, арабҳо дар соли 654 бо панҷсад киштӣ дубора ба ҷазира ҳамла карданд.Аммо ин дафъа дар Кипр гарнизони иборат аз 12000 нафар монда, ҷазираро зери таъсири мусалмонон қарор дод.Флоти мусулмонони Кипрро тарк карда, ба тарафи Крит ва сипас Родос равон шуда, бе муќовимати зиёд онњоро забт карданд.Аз соли 652 то соли 654 мусулмонон ба мукобили Сицилия амалиёти бахрй cap карда, кисми зиёди чазираро ишгол карданд.Дере нагузашта Усмон кушта шуд ва ба сиёсати экспансионистии худ хотима дод ва мусулмонон аз Сицилия дур шуданд.Дар соли 655 императори Византия Констан II шахсан як флотро барои ҳамла ба мусулмонон дар Фийник (дар назди Ликия) сарварӣ кард, вале он мағлуб шуд: ҳарду ҷониб дар набард талафоти калон доданд ва худи император аз марг наҷот ёфт.