Шоҳигарии Маҷористон вақте ба вуҷуд омад, ки Стивен I, шоҳзодаи Маҷористон, дар солҳои 1000 ё 1001 подшоҳӣ шуд. Ӯ ҳокимияти марказиро тақвият дод ва тобеонашро маҷбур кард, ки дини насрониро қабул кунанд.Ҷангҳои шаҳрвандӣ, шӯришҳои бутпарастон ва кӯшишҳои бемуваффақияти императорҳои Рум барои васеъ кардани қудрати худ бар Маҷористон монархияи навро зери хатар гузоштанд.Мавқеи он дар давраи Ладислави I (1077–1095) ва Коломан (1095–1116) устувор гардид.Пас аз бӯҳрони вориси Хорватия дар натиҷаи маъракаи онҳо Подшоҳии Хорватия дар соли 1102 бо Шоҳигарии Маҷористон ба иттиҳоди шахсӣ ворид шуд.Подшоҳӣ аз заминҳои корамнашуда ва аз конҳои нуқра, тилло ва намак бой буда, ҳадафи афзалиятноки муҳоҷирати пайвастаи мустамликадорони Олмон, Италия ва Фаронса гардид.Маҷористон, ки дар чорроҳаи роҳҳои тиҷорати байналмилалӣ ҷойгир аст, ба як қатор равияҳои фарҳангӣ таъсир расонд.Биноҳои романескӣ, готикӣ ва эҳё ва асарҳои адабии ба забони лотинӣ навишташуда хусусияти умдатан римии католикии фарҳанги Салтанатро исбот мекунанд, аммо православӣ ва ҳатто ҷамъиятҳои ақаллиятҳои этникии ғайримасеҳӣ низ вуҷуд доштанд.Лотинӣ забони қонунгузорӣ, идоракунӣ ва судӣ буд, аммо "плюрализми забонӣ" ба зинда мондани як қатор забонҳо, аз ҷумла гуногунии гӯишҳои славянӣ мусоидат кард.Бартарии мулк[ои подшо[b дар аввал мавrеи бартарияти со[ибихтиёрро таъмин мекард, вале бегона шудани замин[ои подшо[b боиси пайдоиши гурe[и худшиноси заминдорони хурдтар гардид.Онҳо Эндрю II-ро маҷбур карданд, ки барзагови тиллоии худро дар соли 1222 барорад, ки "яке аз намунаҳои аввалини маҳдудиятҳои конститутсионӣ ба салоҳиятҳои монархи аврупоӣ гузошта шудааст".Подшоҳӣ аз ҳамлаи муғулҳо дар солҳои 1241—1242 зарбаи сахт гирифт.Баъд аз он дар пастхамии марказй гуруххои куманхо ва яссихо чой гирифта, аз Моравия, Польша ва дигар мамлакатхои наздики он мустамликадорон омаданд.