Вақте ки шоҳ Монгкут ба тахти сиам нишаст, аз ҷониби давлатҳои ҳамсоя ба ӯ таҳдиди шадид дучор шуд.Давлатхои мустамликавии Англия ва Франция аллакай ба территорияхое пеш рафта буданд, ки дар аввал ба доираи таъсири сиамхо тааллук доштанд.Монгкут ва вориси ӯ Чулалонгкорн (Рама V) ин вазъиятро эътироф карда, кӯшиш карданд, ки қувваҳои мудофиавии Сиамро бо роҳи навсозӣ мустаҳкам кунанд, дастовардҳои илм ва техникаи Ғарбро азхуд кунанд ва бо ин аз мустамликадорӣ канорагирӣ кунанд.Ду монарх, ки дар ин давра ҳукмронӣ мекарданд, аввалин бо ташаккули ғарбӣ буданд.Подшоҳ Монгкут 26 сол ҳамчун роҳиби саргардон ва баъдтар ҳамчун абботи Ват Бовоннивет Вихара зиндагӣ мекард.Вай на танҳо дар фарҳанги суннатӣ ва илмҳои буддоии Сиам моҳир буд, балки ҳамчунин бо илми муосири ғарбӣ сару кор дошт ва аз дониши мубаллиғони аврупоӣ ва мукотибаи худ бо раҳбарони Ғарб ва Попи Рим машғул буд.Вай аввалин монархи сиам буд, ки забони англисиро медонист.Ҳанӯз соли 1855, Ҷон Боуринг, губернатори Бритониё дар Ҳонконг, дар як киштии ҷангӣ дар лаби дарёи Чао Фрая пайдо шуд.Дар зери таъсири комёбихои Англия дар Бирмаи хамсоя шох Монгкут ба ном «Шартномаи Боуринг»-ро имзо кард, ки он монополияи савдои берунии шохро бархам дод, бочхои воридотро бекор кард ва ба Англия шарти мусоидтарин дод.Шартномаи Боуринг маънои муттаҳидшавии Сиамро ба иқтисоди ҷаҳонӣ дошт, аммо дар айни замон хонаи шоҳӣ муҳимтарин манбаъҳои даромади худро аз даст дод.Хамин гуна шартномахо бо хамаи давлатхои Гарб дар солхои минбаъда, масалан, дар соли 1862 бо Пруссия ва соли 1869 бо Австрия-Венгрия баста шуданд.Дипломатияи зиндамонӣ, ки Сиам муддати тӯлонӣ дар хориҷа парвариш карда буд, дар ин давра ба авҷи худ расид.^[59]Интеграция ба иктисодиёти чахонй барои Сиам чунин маъно дошт, ки вай бозори фуруши молхои саноатии Гарб ва сармоягузории капитали Гарб гардид.Содироти ашёи хоми кишоварзї ва маъданї, аз љумла се мањсулоти биринљ, ќалай ва тукўб, ки 90 фоизи муомилоти содиротї аз онњо истењсол мешуд, оѓоз гардид.Подшоҳ Монгкут ба васеъ кардани заминҳои кишоварзӣ тавассути имтиёзҳои андоз мусоидат мекард, дар ҳоле ки сохтмони роҳҳои нақлиётӣ (каналҳо, роҳҳо ва баъдан инчунин роҳи оҳан) ва вуруди муҳоҷирони чинӣ ба рушди кишоварзии минтақаҳои нав имкон доданд.Хочагии ёрирасон дар водии Менами Поён ба дехкононе табдил ёфт, ки дар хакикат бо махсулоти худ пул ба даст меовард.^[60]Пас аз ҷанги Франко-Сиам дар соли 1893, шоҳ Чулалонгкорн таҳдиди давлатҳои мустамликавии ғарбиро дарк карда, ислоҳоти васеъро дар маъмурият, низомӣ, иқтисод ва ҷомеаи Сиам суръат бахшида, рушди миллатро аз сохтори анъанавии феодалӣ дар асоси ҳукмронӣ ва вобастагии шахсӣ, ки минтақаҳои канории он танҳо ба таври ғайримустақим ба қудрати марказӣ (подшоҳ), ба як давлати мутамарказ идорашавандаи миллии дорои сарҳадҳои муқарраршуда ва институтҳои сиёсии муосир вобаста буданд.Дар солхои 1904, 1907 ва 1909 ислоххои нави сархад ба фоидаи Франция ва Британияи Кабир ба амал омаданд.Вақте ки подшоҳ Чулалонгкорн дар соли 1910 мурд, Сиам ба сарҳадҳои Таиланд имрӯз расид.Дар соли 1910 ӯро ба таври осоишта писараш Ваҷиравуд, ки Рама VI ҳукмронӣ мекард, иваз кард.Вай дар Академияи Ҳарбии Шоҳии Сандҳерст ва Донишгоҳи Оксфорд таҳсил карда буд ва як ҷаноби Эдвардии англисӣ буд.Дарвоқеъ, яке аз мушкилоти Сиам ин тафовути афзояндаи байни оилаи шоҳии ғарбӣ ва аристократияи боло ва боқимондаи кишвар буд.20 соли дигар лозим шуд, ки маорифи Ғарб ба қисми боқимондаи бюрократия ва артиш паҳн шавад.