Аз солҳои 1480-ум сар карда, Ава бо шӯришҳои доимии дохилӣ ва ҳамлаҳои берунии давлатҳои Шан рӯбарӯ шуд ва ба парокандашавӣ шурӯъ кард.Дар соли 1510 Таунгу, ки дар гӯшаи дурдасти ҷанубу шарқии салтанати Ава ҷойгир аст, низ истиқлолият эълон кард.^[39] Вақте ки Конфедератсияи Давлатҳои Шан дар соли 1527 Аваро забт кард, бисёре аз гурезагон ба ҷанубу шарқ ба Таунгу, як салтанати хурде, ки ба баҳр баромад ва дар иҳотаи салтанатҳои душмани калонтар буданд, гурехт.Таунгу, ки аз ҷониби подшоҳи шӯҳратпарасти он Табиншвехтӣ ва муовини генерали ӯ Байиннаунг сарварӣ мекунад, барои муттаҳид кардани салтанатҳои хурде, ки аз замони суқути империяи бутпарастӣ вуҷуд доштанд, идома дода, бузургтарин империяро дар таърихи Осиёи Ҷанубу Шарқӣ пайдо кард.Аввалан, салтанати навбаромад дар ҷанги Таунгу-Хантавадди (1534–41) як Ҳантавадди пурқувватро мағлуб кард.Табиншвехти пойтахтро соли 1539 ба Багои нав забтшуда кӯчонд. Таунгу ҳокимияташро то соли 1544 то Паган васеъ карда буд, вале дар солҳои 1545–47 Аракан ва дар 1547–49 Сиамро забт карда натавонист.Вориси Табиншвехти Байиннаунг сиёсати экспансияро идома дода, дар соли 1555 Ава, Давлатҳои Наздик/Салвин-Шан (1557), Лан На (1558), Манипур (1560), Давлатҳои Дур/Транс-Салвин-Шан (1562–63), Сиам (1564, 1569) ва Лан Ксан (1565–74) ва қисми зиёди материкҳои ғарбӣ ва марказии Осиёи Ҷанубу Шарқиро зери ҳукмронии худ гирифт.Байиннаунг системаи мудимми маъмуриро ба кор бурд, ки қудрати сардорони ирсии шониро коҳиш дод ва урфу одатҳои шониро ба меъёрҳои заминҳои камзамин мувофиқ гардонд.^[40] Аммо ӯ наметавонист як системаи муассири маъмуриро дар ҳама ҷо дар империяи дурдаст такрор кунад.Империяи ӯ маҷмӯи фуҷури салтанатҳои собиқ соҳибихтиёр буд, ки подшоҳонашон ба ӯ содиқ буданд, на салтанати Таунгу.Империяи аз ҳад зиёд васеъшуда, ки аз рӯи муносибатҳои сарпарастон ва муштариён якҷоя нигоҳ дошта мешуд, дере нагузашта пас аз марги ӯ дар соли 1581 коҳиш ёфт. Сиам дар соли 1584 ҷудо шуд ва то соли 1605 бо Бирма ҷанг кард. То соли 1597, салтанат тамоми дороии худро, аз ҷумла Таунгуро аз даст дод. хонаи аҷдодии сулола.Дар соли 1599 кушунхои араканй бо ёрии зархаридони Португалия ва дар иттифок бо куввахои исьёнгар Таунгу Пегуро ишгол карданд.Мамлакат ба бесарусомонӣ дучор шуд ва ҳар як минтақа ба подшоҳ даъво кард.Зархариди португалӣ Филипе де Брито э Никоте зуд бар зидди оғоёни аракании худ шӯриш кард ва дар соли 1603 дар Танлин ҳукмронии Португалияро, ки аз ҷониби Гоа дастгирӣ мешуд, таъсис дод.Сарфи назар аз он ки барои Мянмар як давраи пурталотум буд, тавсеаи Таунгу дастрасии байналмилалии миллатро афзоиш дод.Тоҷирони сарватманди нав аз Мянмар то Раҷаҳнати Себу дар Филиппин тиҷорат мекарданд, ки дар он ҷо шакари Бирмаро (саркара) барои тиллои Себуано фурӯхтанд.^[41] Филиппиниҳо инчунин дар Мянмар ҷамоатҳои тоҷир доштанд, муаррих Вилям Ҳенри Скотт бо истинод ба дастнависи португалии Summa Orientalis қайд кард, ки Моттама дар Бирма (Мянмар) ҳузури зиёди тоҷирон аз Минданао, Филиппин дорад.^[42] Лукос, рақиби гурӯҳи дигари Филиппинӣ, Минданаоанҳо, ки ба ҷои он аз ҷазираи Лузон омадаанд, инчунин ҳамчун зархаридон ва сарбозон барои Сиам (Таиланд) ва Бирма (Мянмар) дар Бирма-Сиам киро карда шуданд. Ҷангҳо, ҳамон ҳолате, ки португалҳо, ки барои ҳарду ҷониб зархарид буданд.^[43]