Дар нимаи дуюми асри VI славянҳо аз халиҷи Котор ба дарёи Бояна ва канори он, инчунин кӯли Скадарро иҳота карданд.Онҳо Князии Доклеяро ташкил карданд.Дар доираи миссияҳои зерини Кирилл ва Мефодий , аҳолӣ масеҳӣ карда шуд.Қабилаҳои славянӣ то асри 9 ба дукоҳии ниммустақили Дукля (Доклея) ташкил шуданд.Пас аз он ки ба ҳукмронии минбаъдаи Булғористон дучор шуд, мардум тақсим карда шуд, зеро бародар-архонтҳои Докле заминҳоро пас аз соли 900 тақсим карданд. Шоҳзода Часлав Клонимирович аз сулолаи Серб Властимирович дар асри 10 нуфузи худро бар Доклея васеъ кард.Пас аз суқути салтанати Сербҳо дар соли 960, Доклонҳо то асри 11 бо ишғоли навшудаи Византия дучор шуданд.Ҳокими маҳаллӣ Йован Владимир Дуклянски, ки мазҳаби ӯ то ҳол дар анъанаи православии масеҳӣ боқӣ мемонад, дар он вақт барои таъмини истиқлолият мубориза мебурд.Стефан Воислав бар зидди ҳукмронии Византия шӯриш оғоз кард ва дар соли 1042 бар зидди артиши якчанд стратегияҳои Византия дар Туджемили (Бар) ғалабаи бузург ба даст овард, ки таъсири Византияро бар Доклея қатъ кард.Дар Шизми Бузурги соли 1054, Doclea ба тарафи калисои католикӣ афтод.Бар соли 1067 усқуф шуд. Дар соли 1077 Папа Григорий VII Дукляро давлати мустақил эътироф намуда, шоҳи он Михайлоро (Майкл, аз сулолаи Воиславлевич, ки аз ҷониби ашрофзода Стефан Воислав таъсис ёфтааст) Рекс Доклея (подшоҳи Дукля) эътироф кард.Баъдтар Михайло аскарони худро бо сардории писараш Бодин дар соли 1072 барои кумак ба шӯриши славянҳо дар Македония фиристод.Дар соли 1082, пас аз дархостҳои сершумор, Бар Бископияи Бар ба архиепископӣ такмил дода шуд.Экспансияҳои подшоҳони сулолаи Воиславлевич боиси назорат бар дигар сарзаминҳои славянӣ, аз ҷумла Захумле, Босния ва Рассия гардид.Қудрати Доклея коҳиш ёфт ва онҳо умуман дар асри 12 ба шоҳзодаҳои бузурги Рассия тобеъ шуданд.Стефан Неманья соли 1117 дар Рибница (имруз Подгорица) таваллуд шудааст.Дар соли 1168, ҳамчун Гранд Жупан Сербия, Стефан Неманя Доклеяро гирифт.Дар оинномаҳои дайри Вранҷина дар асри 14 гурӯҳҳои этникие, ки зикр шудаанд, албаниҳо (арбанҳо), влаҳо, лотинҳо (шаҳрванди католикӣ) ва сербҳо буданд.