Сокинони аввалини Лаос - австрало-меланезиён - пас аз он аъзоёни оилаи забонҳои австро-осиёӣ буданд.Ин ҷомеаҳои қадимӣ ба генофонди аҷдодии қавмҳои кӯҳии Лаос, ки ба таври дастаҷамъӣ бо номи "Лао Теунг" маъруфанд, саҳм гузоштанд, ки бузургтарин гурӯҳҳои этникӣ Хаму дар шимоли Лаос ва дар ҷануб Брао ва Катанг мебошанд.^[1]Усулҳои парвариши шолӣ ва арзан аз водии дарёи Янтзе дар ҷануби Чин аз тақрибан 2000 соли пеш аз милод ҷорӣ карда шудаанд.Шикор ва ҷамъоварӣ як ҷанбаи муҳими таъмини ғизо боқӣ монд;махсусан дар районхои чангалзор ва кухсори дохилй.^[2] Аввалин истихроҷи мис ва биринҷӣ дар Осиёи Ҷанубу Шарқӣ дар макони Бан Чианг дар шимолу шарқи Таиланд ва дар байни фарҳанги Фунг Нгуен дар шимоли Ветнам аз соли 2000 то милод тасдиқ шудааст.^[3]Аз асри 8 то пеш аз милод то охири асри 2 пеш аз милод як ҷамъияти тиҷоратии дохилӣ дар платои Сиенг-Хуанг, дар атрофи макони мегалитӣ, ки Дашти кӯзаҳо номида мешавад, ба вуҷуд омад.Зарфҳо саркофагҳои сангин мебошанд, ки аз асри аввали оҳан (500 то 800 пеш аз милод) мебошанд ва дорои далелҳои боқимондаҳои инсон, ашёи дафн ва сафол мебошанд.Баъзе сайтҳо зиёда аз 250 зарфҳои инфиродӣ доранд.Баландтарин кӯзаҳо аз 3 м (9,8 фут) зиёданд.Дар бораи фарҳанге, ки зарфҳоро истеҳсол ва истифода мекард, каме маълум аст.Зарфҳо ва мавҷудияти маъдани оҳан дар минтақа аз он гувоҳӣ медиҳад, ки созандагони ин сайт ба тиҷорати фоиданоки рӯизаминӣ машғул буданд.^[4]