Дар байни солҳои 1258 ва 1291, минтақа ҳамчун сарҳади байни истилогарони муғул , ки гоҳ-гоҳ бо салибдорон вамамлюкҳоиМиср иттифоқ меафтад, дучори нооромиҳо шуд.Ин муноқиша боиси коҳиши назарраси аҳолӣ ва мушкилоти иқтисодӣ гардид.Мамлюкҳо асосан турк буданд ва дар кӯдакӣ харида мешуданд ва сипас ба ҷанг омӯхта мешуданд.Онҳо ҷанговарони пурарзиш буданд, ки ба ҳокимон истиқлолияти аристократияи ватанӣ доданд.Дар Миср онҳо пас аз ҳамлаи нобарори салибчиён (ҳафтуми салиб) салтанатро ба дасти худ гирифтанд.Мамлюкҳо дар Миср ҳукмронӣ карданд ва ҳукмронии худро дар Фаластин васеъ карданд.Аввалин султони мамлюк Қутуз дар муҳорибаи Айн Ҷалут бар муғулҳо шикаст хӯрд, аммо аз ҷониби Байбарс кушта шуд ва ба ҷои ӯ гузашт ва аксари посгоҳҳои салибнишинро аз байн бурд.Мамлюкҳо Фаластинро то соли 1516 ҳукмронӣ карда, онро як қисми Сурия медонистанд.Дар Ҳеброн, яҳудиён дар Гори Патриархҳо, як макони муҳими дини яҳудӣ ба маҳдудиятҳо дучор шуданд, ки ин маҳдудият то ҷанги шашрӯза боқӣ монд.^[146]Ал-Ашраф Халил, султони мамлюк, дар соли 1291 охирин қалъаи салибдоронро забт кард. Мамлюкҳо сиёсати Айюбиро идома дода, минтақаҳои соҳилиро аз Тир то Ғазза аз ҷиҳати стратегӣ тахриб карданд, то аз ҳамлаҳои эҳтимолии баҳри салибдорон пешгирӣ кунанд.Ин харобихо боиси камшавии дарозмуддат ва таназзули иктисодии ин районхо гардид.^[147]Ҷамъияти яҳудиён дар Фаластин бо вуруди яҳудиёни сефардӣ пас аз ихроҷи онҳо азИспания дар соли 1492 ва таъқиб дар Португалия дар соли 1497 эҳё шуд. Дар замони ҳукмронии Мамлюк ва баъд аз Усмонӣ , ин яҳудиёни сефардӣ асосан дар шаҳрҳо, ба мисли Сафед ва Байтулмуқаддас, асосан ҷамоаи яҳудиёни Мустаъарби деҳот.^[148]