Маданияти Ғассулиён, ки оғози давраи халколитӣ дар Канъонро нишон медиҳад, тақрибан дар соли 4500 пеш аз милод ба минтақа кӯчидааст.^[7] Аз ватани номаълум сарчашма гирифта, бо худ малакаҳои пешрафтаи металлкорӣ, бахусус оҳангарӣ, ки мураккабтарин дар замони худ ба ҳисоб мерафтанд, оварданд, ҳарчанд вижагиҳои техника ва пайдоиши онҳо иқтибоси бештарро тақозо мекунад.Ҳунармандии онҳо ба осори фарҳанги баъд аз Майкоп шабоҳат дошт, ки анъанаи муштараки коркарди металлро нишон медод.Ғассулиён пеш аз ҳама мисро аз шӯъбаи сланеци бурҷ доломити Кембриан истихроҷ намуда, маъдании малахитро асосан дар Води Фейнан истихроҷ мекарданд.Гудохтани ин мис дар маконҳои фарҳанги Беэршеба ба амал омад.Онҳо инчунин бо истеҳсоли ҳайкалҳои скрипкашакл маъруфанд, ки ба онҳое, ки дар фарҳанги Кикладӣ ва Барк дар Месопотамияи Шимолӣ мавҷуданд, мавҷуданд, гарчанде ки тафсилоти бештар дар бораи ин артефактҳо лозиманд.Тадқиқотҳои генетикӣ Ғассулиёнро бо гаплогруппаи Осиёи Ғарбӣ T-M184 пайваст карда, дар бораи насли генетикии онҳо фаҳмиш медиҳанд.^[8] Давраи халколитӣ дар ин минтақа бо пайдоиши 'Эн-Эсур, як шаҳраки шаҳрӣ дар соҳили ҷанубии Баҳри Миёназамин, ки тағйироти назаррасро дар рушди фарҳангӣ ва шаҳрдории минтақа нишон дод, ба анҷом расид.^[9]