Пас аз таъмини сулҳ бо Đại Việt дар соли 1170, қувваҳои Чам таҳти роҳбарии Ҷая Индраварман IV ба империяи Кхмер дар болои замин бо натиҷаҳои номуносиб ҳамла карданд.^[38] Он сол як мансабдори чинӣ аз Ҳайнан шоҳиди набардҳои дуэли фил байни лашкари Чам ва Кхмер буд ва аз ин ба баъд шоҳи Чамро бовар кунонд, ки аз Чин хариди аспи ҷангиро пешниҳод кунад, аммо ин пешниҳодро додгоҳи Сонг борҳо рад кард.Аммо дар соли 1177 сарбозони ӯ ба пойтахти Кхмер Ясодхарапура ҳамлаи ногаҳонӣ карданд, ки киштиҳои ҷангӣ аз дарёи Меконг ба кӯли бузурги Тонле Сап кашиданд ва подшоҳи Кхмер Трибхуванадитяварманро куштанд.^[39] Камонҳои муҳосираи камонҳои чандкарата дар соли 1171 азсулолаи Сонг ба Чампа ворид карда шуданд ва баъдтар дар пушти филҳои ҷангии Чам ва Ветнам насб карда шуданд.^[40] Онҳо аз ҷониби Чам ҳангоми муҳосираи Ангкор ҷойгир карда шуданд, ки онро палисадҳои чӯбӣ сабук муҳофизат карда буданд, ки ба ишғоли Чам дар Камбоҷа дар тӯли чор соли оянда оварда расонд.^[40]