Дар баҳори соли 498 пеш аз милод як қувваи афинаии аз бист трирема иборат буда, бо ҳамроҳии панҷ нафар аз Эретрия ба сӯи Иония равон шуд.Онҳо бо қувваҳои асосии Иони дар наздикии Эфсӯс ҳамроҳ шуданд.Аристагор аз роҳбарии шахсан худдорӣ карда, бародари худ Чаропин ва Милесии дигар Ҳермофантусро генерал таъин кард.Он вақт ин қувваро эфсӯсиён тавассути кӯҳҳо ба Сардис, пойтахти сатрапалии Артафернес бурданд.Юнониён форсҳоро бехабар дастгир карданд ва тавонистанд шаҳри поёнро забт кунанд.Бо вуҷуди ин, Артафернс то ҳол қалъаро бо қувваи назарраси одамон нигоҳ дошт.Пас аз он, шаҳри поёнӣ оташ гирифт, ба таври тасодуфӣ пешниҳод мекунад Геродот, ки зуд паҳн шуд.Форсҳо дар қалъа, ки дар иҳотаи шаҳри сӯзон буданд, ба бозори Сардис баромаданд ва дар он ҷо бо юнониҳо меҷангиданд ва онҳоро маҷбур карданд, ки ба ақиб оянд.Юнониён рӯҳафтода шуда, аз шаҳр ақибнишинӣ карданд ва ба сӯи Эфсӯс баргаштанд.Ҳеродот нақл мекунад, ки Дориюш вақте хабари сӯхтани Сардисро шунид, аз афинаиҳо қасам хӯрд (пас аз пурсидани он, ки онҳо дар ҳақиқат кистанд) ва ба хизматгоре вазифадор кардааст, ки ҳар рӯз се бор аз назраш ёдрас кунад: «Эй оғо, афиниёнро ёд кун».