Bitwa o Anglię była kampanią wojskową II wojny światowej, w której Królewskie Siły Powietrzne (RAF) i Fleet Air Arm (FAA) Królewskiej Marynarki Wojennej broniły Wielkiej Brytanii przed atakami na dużą skalę sił powietrznych nazistowskich Niemiec, Luftwaffe.Została opisana jako pierwsza duża kampania wojskowa prowadzona w całości przez siły powietrzne.Głównym celem sił niemieckich było zmuszenie Wielkiej Brytanii do wyrażenia zgody na wynegocjowane porozumienie pokojowe.W lipcu 1940 r. Rozpoczęła się blokada powietrzna i morska, podczas której Luftwaffe atakowała głównie konwoje żeglugi przybrzeżnej, a także porty i centra żeglugowe, takie jak Portsmouth.1 sierpnia Luftwaffe otrzymała polecenie osiągnięcia przewagi w powietrzu nad RAF w celu obezwładnienia dowództwa myśliwców RAF;12 dni później przeniósł ataki na lotniska i infrastrukturę RAF.W miarę postępu bitwy Luftwaffe atakowała również fabryki zaangażowane w produkcję samolotów i infrastrukturę strategiczną.Ostatecznie zastosował bombardowania terrorystyczne na obszarach o znaczeniu politycznym i na ludności cywilnej.