Bahman zorganizował nową armię, złożoną częściowo z ocalałych z bitwy pod Ullais, częściowo z weteranów pochodzących z garnizonów w innych częściach Cesarstwa Bizantyjskiego , a częściowo ze świeżych rekrutów.Armia ta była już gotowa do walki.Oprócz porażki w bitwie pod Ayn al-Tamr, rozwścieczeni Arabowie z tego obszaru szukali także zemsty za zabicie ich wielkiego wodza, Aqqa ibn Qays ibn Bashir.Im także zależało na odzyskaniu ziem utraconych na rzecz muzułmanów i uwolnieniu towarzyszy schwytanych przez najeźdźców.Duża liczba klanów zaczęła przygotowywać się do wojny.Khalid postanowił walczyć i zniszczyć każdą siłę imperialną osobno.Dokładna lokalizacja obozu cesarskiego w Muzayyah została ustalona przez agentów Khalida.Aby osiągnąć ten cel, zaprojektował manewr, rzadko praktykowany w historii, a będący jednym z najtrudniejszych do kontrolowania i skoordynowania - równoczesny, zbieżny atak z trzech kierunków przeprowadzony w nocy.Khalid ibn al-Walid wydał rozkaz przeprowadzki.Trzy korpusy miały maszerować ze swoich lokalizacji w Husaid, Khanafis i Ain-ut-Tamr odrębnymi trasami, które wyznaczył, i spotykać się określonej nocy i o określonej godzinie w miejscu kilka mil od Muzayyah.Posunięcie to przeprowadzono zgodnie z planem, a trzy korpusy skoncentrowały się w wyznaczonym miejscu.Ustalił czas ataku i trzy oddzielne kierunki, z których trzy korpusy spadną na niczego niepodejrzewającego wroga.Armia cesarska dowiedziała się o ataku dopiero, gdy trzy ryczące masy muzułmańskich wojowników rzuciły się na obóz.W nocnym zamieszaniu armia cesarska nie stanęła na nogi.W obozie panował terror, gdy żołnierze uciekający z jednego korpusu muzułmańskiego natknęli się na inny.Tysiące zostało wymordowanych.Muzułmanie próbowali wykończyć tę armię, lecz mimo to dużej liczbie Persów i Arabów udało się uciec, dzięki ciemności, która zamaskowała niespodziewany atak.