Na początku XIV wieku cesarz Yongle z dynastii Ming skupił się na ekspansji na terytorium Yunnan.Do 1403 roku z powodzeniem założył bazy wojskowe w Tengchong i Yongchang, kładąc podwaliny pod wywarcie wpływu na regiony Tai.Wraz z tą ekspansją w Yunnan i okolicach powstało kilka biur administracyjnych.Kiedy jednak regiony Tai wykazały opór wobec dominacji Ming, doszło do konfrontacji.Lan Na, znaczące terytorium Tai, skupiało swoją władzę wokół Chiang Rai na północnym wschodzie i Chiang Mai na południowym zachodzie.Utworzenie przez Ming dwóch „wojskowo-cywilnych komisji pacyfikacji” w Lanna uwydatniło ich pogląd na znaczenie Chiang Rai-Chiang Saen na równi ze znaczeniem Chiang Mai.^[15]Kluczowe wydarzenie miało miejsce 27 grudnia 1405 roku. Powołując się na rzekome utrudnianie przez Lan Na misji Ming do Assamu,Chińczycy , wspierani przez sojuszników z Sipsong Panna, Hsenwi, Keng Tung i Sukhothai, dokonali inwazji.Udało im się zdobyć kluczowe obszary, w tym Chiang Saen, zmuszając Lan Na do poddania się.W rezultacie dynastia Ming umieściła chińskich urzędników w „rodzimych biurach” w Yunnan i Lan Na, aby zarządzali zadaniami administracyjnymi i dbali o interesy Ming.Urzędy te miały obowiązki, takie jak dostarczanie złota i srebra zamiast siły roboczej oraz dostarczanie żołnierzy na potrzeby innych przedsięwzięć Ming.Następnie Chiang Mai wyłoniło się jako dominująca siła w Lan Na, zwiastując fazę zjednoczenia politycznego.^[16]