Béla IV wspierał misje chrześcijańskie wśród pogańskich Kumanów, którzy mieszkali na równinach na wschód od jego prowincji.Niektórzy wodzowie Kumanów uznali jego zwierzchnictwo i przyjął tytuł króla Kumanii w 1233 r. Próbował przywrócić władzę królewską, która osłabła za jego ojca.W tym celu zrewidował nadania ziemi swoim poprzednikom i odzyskał dawne dobra królewskie, wywołując niezadowolenie wśród szlachty i prałatów.Mongołowie najechali Węgry i unicestwili armię Béli w bitwie pod Mohi 11 kwietnia 1241 r. Uciekł z pola bitwy, ale oddział mongolski ścigał go od miasta do miasta aż do Trogiru na wybrzeżu Adriatyku.Chociaż przeżył inwazję, Mongołowie zdewastowali kraj przed ich nieoczekiwanym wycofaniem się w marcu 1242 r. Béla wprowadził radykalne reformy, aby przygotować swoje królestwo na drugą inwazję Mongołów.Pozwolił baronom i prałatom wznosić kamienne twierdze i tworzyć prywatne siły zbrojne.Promował rozwój miast ufortyfikowanych.Za jego panowania tysiące kolonistów przybyło ze Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Polski i innych sąsiednich regionów, aby osiedlić się na wyludnionych ziemiach.Wysiłki Béli na rzecz odbudowy zdewastowanego kraju przyniosły mu przydomek „drugiego założyciela państwa”.Założył sojusz obronny przeciwko Mongołom.Za panowania Béli w latach pięćdziesiątych XII wieku wzdłuż południowej granicy Węgier utworzono szeroką strefę buforową - obejmującą Bośnię, Barany i inne nowo podbite regiony.Relacje Béli z jego najstarszym synem i spadkobiercą Stefanem stały się napięte na początku lat sześćdziesiątych XII wieku, ponieważ starszy król faworyzował swoją córkę Annę i najmłodsze dziecko, księcia Slawonii Bélę .Został zmuszony do scedowania terytoriów Królestwa Węgier na wschód od Dunaju na rzecz Stefana, co wywołało wojnę domową trwającą do 1266 roku.