Jedna ze znaczących grup starożytnych ludzi w północnym Wietnamie (Jiaozhi, Tonkin, region Delty Rzeki Czerwonej) podczas panowania dynastii Han nad Wietnamem była w chińskich annałach nazywana Lac Viet lub Luòyuè.^[50] Luoyue byli rdzenną ludnością tego regionu.Zajmowali się niechińskimi zwyczajami plemiennymi i rolnictwem metodą cięcia i spalania.^[51] Według francuskiego sinologa Georgesa Maspero, niektórzy chińscy imigranci przybyli i osiedlili się wzdłuż rzeki Czerwonej podczas uzurpacji Wang Manga (9–25) i wczesnych wschodnich Han, podczas gdy dwóch Han-gubernatorów Jiaozhi Xi Guang (?-30 n.e. ) i Ren Yan, przy wsparciu chińskich uczonych-imigrantów, przeprowadzili pierwszą „sinizację” lokalnych plemion, wprowadzając małżeństwa na wzór chiński, otwierając pierwsze chińskie szkoły i wprowadzając chińską filozofię, prowokując w ten sposób konflikt kulturowy.^[52] Amerykański filolog Stephen O'Harrow wskazuje, że wprowadzenie zwyczajów małżeńskich w stylu chińskim mogło mieć na celu przeniesienie praw do ziemi chińskim imigrantom na tym obszarze, zastępując matrylinearną tradycję tego obszaru.^[53]Siostry Trưng były córkami zamożnej arystokratycznej rodziny pochodzenia Lac.^[54] Ich ojciec był lordem Lac w dystrykcie Mê Linh (dzisiejszy dystrykt Mê Linh w Hanoi).Mężem Trưng Trắc (Zheng Ce) był Thi Sách (Shi Suo), był także panem Lac w Chu Diên (dzisiejszy dystrykt Khoái Châu, prowincja Hưng Yên).^[55] Su Ding (gubernator Jiaozhi 37–40), ówczesny chiński gubernator prowincji Jiaozhi, zapamiętany jest ze swojego okrucieństwa i tyranii.^[56] Według Hou Hanshu Thi Sách miał „ostry temperament”.Trưng Trắc, którą również opisywano jako „posiadającą zapał i odwagę”, nieustraszenie pobudzała męża do działania.W rezultacie Su Ding próbowała powstrzymać Thi Sácha za pomocą praw, dosłownie ścinając mu głowę bez procesu.^[57] Trưng Trắc stał się centralną postacią w mobilizowaniu lordów Lac przeciwko Chińczykom.^[58]W marcu 40 roku n.e. Trưng Trắc i jej młodsza siostra Trưng Nhị poprowadziły lud Lac Viet do buntu przeciwko Hanom.^[59] Hou Han Shu odnotował, że Trưng Trắc rozpoczęła bunt w zemście za zabicie jej męża sprzeciwu.^[55] Inne źródła wskazują, że na ruch Trưng Trắc w kierunku buntu miała wpływ utrata ziemi przeznaczonej na jej dziedzictwo w wyniku zastąpienia tradycyjnych zwyczajów matrylinearnych.^[53] Zaczęło się w delcie Rzeki Czerwonej, ale wkrótce rozprzestrzeniło się na inne plemiona Lac i ludność niebędącą Hanami z obszaru rozciągającego się od Hepu do Rinan.^[54] Chińskie osady zostały opanowane, a Su Ting uciekła.^[58] Powstanie zyskało poparcie około sześćdziesięciu pięciu miast i osad.^[60] Trưng Trắc została ogłoszona królową.^[59] Choć zdobyła kontrolę nad wsią, nie udało jej się zdobyć ufortyfikowanych miast.Rząd Han (z siedzibą w Luoyang) zareagował dość powoli na zaistniałą sytuację.W maju lub czerwcu 42 roku n.e. cesarz Guangwu wydał rozkaz wszczęcia kampanii wojskowej.Strategiczne znaczenie Jiaozhi podkreśla fakt, że Hanowie wysłali swoich najbardziej zaufanych generałów, Ma Yuana i Duan Zhi, aby stłumili bunt.Ma Yuan i jego sztab rozpoczęli mobilizację armii Han w południowych Chinach.Składał się z 20 000 stałych bywalców i 12 000 regionalnych oddziałów pomocniczych.Z Guangdong Ma Yuan wysłał wzdłuż wybrzeża flotę statków zaopatrzeniowych.^[59]Wiosną 42 roku armia cesarska dotarła na wyżyny w Lãng Bạc, w górach Tiên Du na terenie dzisiejszego Bắc Ninh.Siły Yuana walczyły z siostrami Trưng, ​​ścięły kilka tysięcy partyzantów Trưng Trắc, a ponad dziesięć tysięcy poddało się mu.^[61] Chiński generał dążył do zwycięstwa.Yuan ścigała Trưng Trắc i jej sługi do Jinxi Tản Viên, gdzie znajdowały się posiadłości jej przodków;i pokonał ich kilka razy.Obie kobiety, coraz bardziej izolowane i odcięte od zaopatrzenia, nie były w stanie utrzymać ostatniego stanowiska i Chińczycy schwytali obie siostry na początku 43 r. ^[62] Bunt został opanowany w kwietniu lub maju.Ma Yuan ściął Trưng Trắc i Trưng Nhị ^[59] i wysłał ich głowy na dwór Han w Luoyang.^[61] Pod koniec 43 roku n.e. armia Han przejęła pełną kontrolę nad regionem, pokonując ostatnie grupy oporu.^[59]