Chiny , obecnie pod rządami Deng Xiaopinga, rozpoczynały chińską reformę gospodarczą i otwierały handel z Zachodem, co z kolei stawało się coraz bardziej buntownicze wobec Związku Radzieckiego .Chiny były coraz bardziej zaniepokojone silnymi wpływami ZSRR w Wietnamie, obawiając się, że Wietnam może stać się pseudoprotektoratem Związku Radzieckiego.Twierdzenie Wietnamu, że jest trzecią co do wielkości potęgą militarną na świecie po zwycięstwie w wojnie w Wietnamie, również zwiększyło obawy Chińczyków.Zdaniem Chińczyków Wietnam prowadził regionalną politykę hegemoniczną, próbując przejąć kontrolę nad Indochinami.W lipcu 1978 r. Chińskie Biuro Polityczne omawiało możliwe działania militarne przeciwko Wietnamowi w celu zakłócenia rozmieszczenia wojsk radzieckich, a dwa miesiące później Sztab Generalny PLA zalecił podjęcie działań karnych przeciwko Wietnamowi.^[222]Poważny załamanie chińskiego spojrzenia na Wietnam nastąpiło w listopadzie 1978 r. ^[222] Wietnam dołączył do CMEA, a 3 listopada Związek Radziecki i Wietnam podpisały 25-letni traktat o wzajemnej obronie, który uczynił Wietnam „podporą” w „Dążenie Związku Radzieckiego do powstrzymania Chin” ^[223] (jednak wkrótce potem Związek Radziecki przeszedł od otwartej wrogości do bardziej znormalizowanych stosunków z Chinami).^[224] Wietnam wzywał do specjalnych stosunków między trzema krajami Indochin, ale reżim Czerwonych Khmerów w Demokratycznej Kampuczy odrzucił ten pomysł.^[222] 25 grudnia 1978 roku Wietnam najechał Demokratyczną Kampuczę, zajmując większość kraju, obalając Czerwonych Khmerów i mianując Heng Samrina na szefa nowego rządu Kambodży.^[225] Posunięcie to zantagonizowało Chiny, które obecnie postrzegały Związek Radziecki jako zdolny do okrążenia swojej południowej granicy.^[226]Jako powód ataku podano wsparcie sojusznika Chin, Czerwonych Khmerów z Kambodży, a także złe traktowanie mniejszości chińskiej w Wietnamie i wietnamską okupację wysp Spratly, do których roszczyły sobie Chiny.Aby zapobiec interwencji sowieckiej w imieniu Wietnamu, Deng następnego dnia ostrzegł Moskwę, że Chiny są przygotowane na wojnę na pełną skalę ze Związkiem Radzieckim;przygotowując się do tego konfliktu, Chiny postawiły wszystkie swoje wojska wzdłuż granicy chińsko-sowieckiej w stan nadzwyczajnego pogotowia wojennego, utworzyły nowe dowództwo wojskowe w Xinjiangu, a nawet ewakuowały około 300 000 cywilów z granicy chińsko-sowieckiej.^[227] Ponadto większość aktywnych sił Chin (aż półtora miliona żołnierzy) stacjonowała wzdłuż granicy Chin ze Związkiem Radzieckim.^[228]W lutym 1979 roku siły chińskie rozpoczęły niespodziewaną inwazję na północny Wietnam i szybko zdobyły kilka miast w pobliżu granicy.6 marca tego roku Chiny oświadczyły, że „brama do Hanoi” została otwarta i że ich karna misja została wypełniona.Następnie wojska chińskie wycofały się z Wietnamu.Jednak Wietnam okupował Kambodżę aż do 1989 r., co oznacza, że ​​Chiny nie osiągnęły swojego celu, jakim było odwiedzenie Wietnamu od zaangażowania w Kambodży.Jednak operacja Chin przynajmniej skutecznie zmusiła Wietnam do wycofania niektórych jednostek, a mianowicie 2. Korpusu, z sił inwazyjnych na Kambodżę w celu wzmocnienia obrony Hanoi.^[229] Konflikt miał trwały wpływ na stosunki między Chinami a Wietnamem, a stosunki dyplomatyczne między obydwoma krajami zostały w pełni przywrócone dopiero w 1991 r. Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 r. sfinalizowano granicę chińsko-wietnamską.Chociaż Chiny nie były w stanie powstrzymać Wietnamu przed wyparciem Pol Pota z Kambodży, pokazały, że Związek Radziecki, jego komunistyczny przeciwnik z czasów zimnej wojny, nie był w stanie chronić swojego wietnamskiego sojusznika.^[230]