Wietnam jest wieloetnicznym krajem w kontynentalnej Azji Południowo-Wschodniej i charakteryzuje się dużą różnorodnością etnolingwistyczną.Demografia Wietnamu obejmuje 54 różne grupy etniczne należące do pięciu głównych rodzin etnolingwistycznych: austronezyjskiej, austroazjatyckiej, Hmong-Mien, Kra-Dai, chińsko-tybetańskiej.Spośród 54 grup większość etniczną stanowią sami Kinh mówiący po austroazjatycku, stanowiący 85,32% całej populacji.Resztę tworzą 53 inne grupy etniczne.Na mozaikę etniczną Wietnamu składa się proces zaludniania, w trakcie którego różni ludzie przybywali i osiedlali się na terytorium, co składa się na współczesne państwo Wietnamu składające się z wielu etapów, często oddzielonych tysiącami lat, trwających całkowicie przez dziesiątki tysięcy lat.Jest oczywiste, że cała historia Wietnamu jest haftowana polietnicznie.^[1]Holocen Wietnam rozpoczął się w okresie późnego plejstocenu.Wczesne anatomicznie nowoczesne osadnictwo ludzkie w kontynentalnej Azji Południowo-Wschodniej datuje się na okres od 65 kya (65 000 lat temu) do 10,5 kya.Byli to prawdopodobnie czołowi łowcy-zbieracze, których nazywano Hoabinhians, dużą grupą, która stopniowo osiedliła się w Azji Południowo-Wschodniej, prawdopodobnie podobną do współczesnego ludu Munda (ludzie mówiący po mundari) i malezyjskich austroazjatów.^[2]Chociaż prawdziwymi pierwotnymi mieszkańcami Wietnamu byli Hoabinhowie, zostali oni oczywiście zastąpieni i wchłonięci przez populację o wyglądzie wschodnio-eurazjatyckim oraz ekspansję wstępnych języków austroazjatyckich i austronezyjskich, chociaż język nie jest całkowicie powiązany z genetyką.Później tendencja ta jest kontynuowana wraz z ekspansją populacji posługującej się językiem tybetańsko-birmańskim i kra-dai, a także najnowszymi społecznościami posługującymi się językiem hmong-mien.Wyniki są takie, że wszystkie współczesne grupy etniczne Wietnamu mają różne proporcje domieszki genetycznej między grupami wschodnio-eurazjatyckimi i Hoabinhian.^[1]Lud Cham, który przez ponad tysiąc lat osiedlał się, kontrolował i cywilizował dzisiejszy środkowy i południowy wybrzeże Wietnamu od około II wieku n.e., jest pochodzenia austronezyjskiego.Najbardziej wysunięty na południe sektor współczesnego Wietnamu, Delta Mekongu i jej okolice, aż do XVIII wieku stanowiły integralną część, choć o zmieniającym się znaczeniu, austroazjatyckich księstw Protokhmerskich i khmerskich, takich jak Funan, Chenla, Imperium Khmerów i królestwo Khmerów.^[3]Położony na południowo-wschodnim krańcu Azji monsunowej, znaczna część starożytnego Wietnamu charakteryzowała się kombinacją dużych opadów, wilgotności, upału, sprzyjających wiatrów i żyznej gleby.Połączenie tych naturalnych źródeł doprowadziło do niezwykle obfitego wzrostu ryżu oraz innych roślin i dzikich zwierząt.Wsie rolnicze tego regionu zamieszkiwały znacznie ponad 90 procent populacji.Duża ilość wody w porze deszczowej wymagała od mieszkańców wsi skupienia się na zarządzaniu powodziami, przesadzaniu ryżu i zbiorach.Działania te zaowocowały spójnym życiem wiejskim z religią, której jedną z podstawowych wartości była chęć życia w harmonii z naturą i innymi ludźmi.Sposób życia, skupiony w harmonii, zawierał wiele przyjemnych aspektów, które ludzie cenili.Przykładem byli ludzie nie potrzebujący wielu rzeczy materialnych, cieszący się muzyką i poezją oraz żyjący w harmonii z naturą.^[4]Główną uprawę ryżu uzupełniało rybołówstwo i łowiectwo.Groty strzał i włócznie zanurzano w truciźnie, aby zabić większe zwierzęta, takie jak słonie.Orzechy betelu były powszechnie żute, a klasy niższe rzadko nosiły ubrania bardziej solidne niż przepaska na biodra.Każdej wiosny odbywał się festiwal płodności, podczas którego odbywały się ogromne imprezy i porzucenie seksualne.Od około 2000 roku p.n.e. kamienne narzędzia ręczne i broń uległy niezwykłej poprawie zarówno pod względem ilości, jak i różnorodności.Następnie Wietnam stał się później częścią Maritime Jade Road, która istniała przez 3000 lat między 2000 p.n.e. a 1000 n.e.^[5] Ceramika osiągnęła wyższy poziom techniki i stylu zdobniczego.Wczesne wielojęzyczne społeczeństwa rolnicze w Wietnamie składały się głównie z hodowców mokrego ryżu Oryza, który stał się głównym składnikiem ich diety.W późniejszym okresie pierwszej połowy II tysiąclecia p.n.e. po raz pierwszy pojawiły się narzędzia z brązu, choć były one nadal rzadkie.Około 1000 roku p.n.e. brąz zastąpił kamień w około 40 procentach narzędzi i broni o ostrych krawędziach, wzrastając do około 60 procent.Znajdowała się tu nie tylko broń, topory i ozdoby z brązu, ale także sierpy i inne narzędzia rolnicze.Pod koniec epoki brązu brąz stanowił ponad 90 procent narzędzi i broni, a istnieją wyjątkowo ekstrawaganckie groby – miejsca pochówku potężnych wodzów – zawierające kilkaset rytualnych i osobistych artefaktów z brązu, takich jak instrumenty muzyczne, wiadra- chochle w kształcie i ozdobne sztylety.Po roku 1000 p.n.e. starożytni Wietnamczycy zostali wykwalifikowanymi rolnikami, uprawiającymi ryż oraz hodującymi bawoły i świnie.Byli także wykwalifikowanymi rybakami i odważnymi żeglarzami, których długie, wykopane czółna przemierzały wschodnie morze.