Lạc Việt lub Luoyue były konglomeratem wielojęzycznych, szczególnie Kra-Dai i austroazjatyckich ludów plemiennych Yue, które zamieszkiwały starożytny północny Wietnam, a zwłaszcza starożytną deltę Rzeki Czerwonej, ^[24] od ok.700 p.n.e. do 100 n.e., podczas ostatniego etapu neolitu w Azji Południowo-Wschodniej i na początku okresu starożytności klasycznej.Z punktu widzenia archeologicznego nazywano je Dongsonami.Lac Viet słynęło z odlewania dużych bębnów z brązu Heger typu I, uprawy ryżu niełuskanego i budowy grobli.Przypuszcza się, że Lạc Việt, będący właścicielem kultury Đông Sơn z epoki brązu, która skupiała się w delcie Rzeki Czerwonej (obecnie w północnym Wietnamie, w kontynentalnej Azji Południowo-Wschodniej), ^[25] przypuszcza się, że są przodkami współczesnych Wietnamczyków Kinh.^[26] Uważa się, że inna populacja Luoyue, która zamieszkiwała dolinę rzeki Zuo (obecnie w południowych Chinach), jest przodkami współczesnego ludu Zhuang;^[27] ponadto uważa się, że Luoyue w południowych Chinach jest przodkiem ludu Hlai.^[28]