Po zakończeniu wojny francusko-tajskiej rząd Tajlandii ogłosił neutralność.KiedyJapończycy najechali Tajlandię 8 grudnia 1941 r., kilka godzin po ataku na Pearl Harbor , Japonia zażądała prawa do przerzucenia wojsk przez Tajlandię do granicy z Malajami .Phibun przyjął żądania Japonii po krótkim oporze.Rząd poprawił stosunki z Japonią, podpisując sojusz wojskowy w grudniu 1941 r. Armie japońskie wykorzystywały ten kraj jako bazę wypadową do swoich inwazji na Birmę i Malaje.^[63] Jednak wahanie ustąpiło miejsca entuzjazmowi, gdy Japończycy przedarli się przez Malaje w „Bicyklowym Blitzkriegu” z zaskakująco niewielkim oporem.^[64] W następnym miesiącu Phibun wypowiedział wojnę Wielkiej Brytanii i Stanom Zjednoczonym .Tego samego dnia Republika Południowej Afryki i Nowa Zelandia wypowiedziały wojnę Tajlandii.Wkrótce potem dołączyła Australia.^[65] Wszyscy, którzy sprzeciwiali się sojuszowi japońskiemu, zostali wyrzuceni z jego rządu.Pridi Phanomyong został mianowany pełniącym obowiązki regenta nieobecnego króla Anandy Mahidola, a Direk Jayanama, wybitny minister spraw zagranicznych, który opowiadał się za dalszym oporem przeciwko Japończykom, został później wysłany do Tokio jako ambasador.Stany Zjednoczone uznały Tajlandię za marionetkę Japonii i odmówiły wypowiedzenia wojny.Kiedy sojusznicy odnieśli zwycięstwo, Stany Zjednoczone zablokowały brytyjskie wysiłki mające na celu narzucenie karnego pokoju.^[66]Tajowie i Japończycy zgodzili się, że stany Shan i Kayah mają znaleźć się pod kontrolą Tajlandii.W dniu 10 maja 1942 r. tajska armia Phayap wkroczyła do wschodniego stanu Shan w Birmie, tajska armia obszaru Birmy wkroczyła do stanu Kayah i niektórych części środkowej Birmy.Trzy tajlandzkie dywizje piechoty i jedna dywizja kawalerii, na czele z pancernymi grupami rozpoznawczymi i wspierane przez siły powietrzne, walczyły z wycofującą się chińską 93. Dywizją.Kengtung, główny cel, został zdobyty 27 maja.W wyniku wznowionych ofensyw w czerwcu i listopadzie Chińczycy wycofali się do Yunnan.^[67] Obszar obejmujący Państwa Szanów i Stan Kayah został zaanektowany przez Tajlandię w 1942 r. W 1945 r. miały one zostać zwrócone Birmie.Seri Thai (Ruch Wolnych Tajów) był podziemnym ruchem oporu przeciwko Japonii założonym przez Seni Pramoj, ambasadora Tajlandii w Waszyngtonie.Kierowana z Tajlandii przez biuro regenta Pridiego, działała swobodnie, często przy wsparciu członków rodziny królewskiej, takich jak książę Chula Chakrabongse, i członków rządu.Gdy Japonia była bliska porażki, a podziemny antyjapoński ruch oporu Seri Thai stale rósł w siłę, Zgromadzenie Narodowe wyparło Phibuna.Jego sześcioletnie panowanie jako naczelnego wodza wojskowego dobiegło końca.Jego rezygnacja była częściowo wymuszona niepowodzeniem dwóch wspaniałych planów.Jednym z nich było przeniesienie stolicy z Bangkoku do odległego miejsca w dżungli w pobliżu Phetchabun w północno-środkowej Tajlandii.Drugim była budowa „miasta buddyjskiego” w pobliżu Saraburi.Idee te, ogłoszone w czasie poważnych trudności gospodarczych, zwróciły przeciwko niemu wielu urzędników rządowych.^[68]Pod koniec wojny Phibun został postawiony przed sądem pod naciskiem aliantów pod zarzutem popełnienia zbrodni wojennych, głównie współpracy z państwami Osi.Jednak pod wpływem silnych nacisków społecznych został uniewinniony.Opinia publiczna nadal była przychylna Phibunowi, ponieważ uważano, że zrobił wszystko, co w jego mocy, aby chronić interesy Tajlandii, w szczególności wykorzystując sojusz z Japonią do wspierania ekspansji terytorium Tajlandii na Malajach i Birmie.^[69]