Po kapitulacjiJaponii w 1945 r. Singapur doświadczył krótkiego okresu chaosu naznaczonego przemocą, grabieżami i zabójstwami w ramach zemsty.Brytyjczycy pod wodzą lorda Louisa Mountbattena wkrótce powrócili i przejęli kontrolę, ale infrastruktura Singapuru została poważnie zniszczona, a najważniejsze usługi, takie jak energia elektryczna, wodociągi i obiekty portowe, leżały w gruzach.Wyspa zmagała się z niedoborami żywności, chorobami i szerzącą się przestępczością.Ożywienie gospodarcze rozpoczęło się około 1947 r., czemu sprzyjał światowy popyt na cynę i kauczuk.Jednak niezdolność Brytyjczyków do obrony Singapuru podczas wojny głęboko podważyła ich wiarygodność wśród Singapurczyków, wywołując wzrost nastrojów antykolonialnych i nacjonalistycznych.W latach następujących po wojnie wśród miejscowej ludności nastąpił wzrost świadomości politycznej, naznaczony rosnącym duchem antykolonialnym i nacjonalistycznym, którego symbolem jest malajskie słowo „Merdeka”, oznaczające „niepodległość”.W 1946 roku rozwiązano osady w Cieśninie, czyniąc Singapur odrębną kolonią koronną z własną administracją cywilną.Pierwsze wybory samorządowe odbyły się w 1948 r., ale z dwudziestu pięciu mandatów w Radzie Legislacyjnej wybrano zaledwie sześć, a prawo głosu zostało ograniczone.Singapurska Partia Postępu (SPP) wyłoniła się jako znacząca siła, ale wybuch stanu nadzwyczajnego w Malajach, zbrojnego powstania komunistycznego, w tym samym roku, skłonił Brytyjczyków do wprowadzenia surowych środków bezpieczeństwa, zatrzymując postęp w kierunku samorządności.Do 1951 r. Odbyły się drugie wybory do Rady Legislacyjnej, w których liczba wybieranych mandatów wzrosła do dziewięciu.SPP nadal utrzymywała wpływy, ale została przyćmiona przez Front Pracy w wyborach do Zgromadzenia Ustawodawczego w 1955 roku.Front Pracy utworzył rząd koalicyjny, a część mandatów zapewniła nowo utworzonej partii Partia Akcji Ludowej (PAP).W 1953 roku, gdy minęła najgorsza faza stanu nadzwyczajnego w Malajach , Komisja Brytyjska pod przewodnictwem Sir George'a Rendela zaproponowała Singapurowi ograniczony model samorządności.Model ten wprowadziłby nowe Zgromadzenie Ustawodawcze, w którym większość mandatów byłaby wybierana przez społeczeństwo.Brytyjczycy zachowaliby jednak kontrolę nad kluczowymi obszarami, takimi jak bezpieczeństwo wewnętrzne i sprawy zagraniczne, oraz mieliby prawo zawetować ustawodawstwo.Pośród tych zmian politycznych znaczącym wydarzeniem był proces Fajara z lat 1953–1954.Członkowie redakcji Fajar, związani z Uniwersyteckim Klubem Socjalistycznym, zostali aresztowani za opublikowanie rzekomo wywrotowego artykułu.Proces wzbudził duże zainteresowanie, a członków bronili wybitni prawnicy, w tym przyszły premier Lee Kuan Yew.Członkowie zostali ostatecznie uniewinnieni, co stanowiło istotny krok w dążeniu regionu do dekolonizacji.