Od 1517 roku, za Selima I, Imperium Osmańskie zaczęło integrować kluczowe regiony, które później stały się Arabią Saudyjską.Ekspansja ta objęła regiony Hejaz i Asir wzdłuż Morza Czerwonego oraz region al-Hasa na wybrzeżu Zatoki Perskiej, które należały do ​​najbardziej zaludnionych obszarów.Chociaż Turcy zajęli wnętrze, ich kontrola była w większości nominalna, różniąca się w zależności od zmieniającej się siły władzy centralnej na przestrzeni czterech stuleci.^[14]W Hejaz Sharifowie z Mekki zachowali znaczny stopień autonomii, chociaż w Mekce często byli obecni osmańscy gubernatorzy i garnizony.Kontrola nad regionem al-Hasa po wschodniej stronie zmieniła właściciela;został utracony na rzecz plemion arabskich w XVII wieku, a później odzyskany przez Turków w XIX wieku.Przez cały ten okres regionami w głębi kraju nadal rządziło wielu przywódców plemiennych, utrzymując system podobny do tego z poprzednich stuleci.^[14]