Prezydent generał Yahya Khan, świadomy niestabilnej sytuacji politycznej Pakistanu, ogłosił plany ogólnokrajowych wyborów w 1970 r. i wydał rozporządzenie nr 1970 dotyczące ram prawnych (LFO nr 1970), co doprowadziło do znaczących zmian w Pakistanie Zachodnim.Rozwiązano program Jedna Jednostka, umożliwiając województwom powrót do struktur sprzed 1947 r. i wprowadzono zasadę głosowania bezpośredniego.Zmiany te nie dotyczyły jednak Pakistanu Wschodniego.W wyborach Liga Awami, opowiadająca się za manifestem Sześciu Punktów, zwyciężyła przeważającą większością głosów we wschodnim Pakistanie, podczas gdy Pakistańska Partia Ludowa (PPP) Zulfikara Alego Bhutto uzyskała znaczące poparcie w Pakistanie Zachodnim.Konserwatywna Pakistańska Liga Muzułmańska (PML) również prowadziła kampanię w całym kraju.Mimo że Liga Awami zdobyła większość w Zgromadzeniu Narodowym, elity Pakistanu Zachodniego były niechętne przekazaniu władzy partii wschodniopakistańskiej.Doprowadziło to do impasu konstytucyjnego, w którym Bhutto zażądało porozumienia o podziale władzy.W obliczu tego napięcia politycznego szejk Mujibur Rahman zainicjował ruch odmowy współpracy we wschodnim Pakistanie, paraliżując funkcje państwa.Fiasko rozmów między Bhutto a Rahmanem spowodowało, że prezydent Khan nakazał podjęcie działań wojskowych przeciwko Lidze Awami, co doprowadziło do surowych represji.Szejk Rahman został aresztowany, a przywódcy Ligi Awami uciekli do Indii , tworząc równoległy rząd.Przerodziło się to w wojnę wyzwoleńczą Bangladeszu, podczas której Indie zapewniły wsparcie militarne powstańcom bengalskim.W marcu 1971 roku generał dywizji Ziaur Rahman ogłosił niepodległość Pakistanu Wschodniego jako Bangladeszu .