W latach 1977–1988 w Pakistanie panował okres rządów wojskowych pod dowództwem generała Zia-ul-Haqa, charakteryzujący się wzrostem sponsorowanego przez państwo konserwatyzmu religijnego i prześladowaniami.Zia była zaangażowana w utworzenie państwa islamskiego i egzekwowanie prawa szariatu, utworzenie odrębnych sądów szariatu i wprowadzenie islamskiego prawa karnego, w tym surowych kar.Islamizacja gospodarcza obejmowała zmiany, takie jak zastąpienie płatności odsetek podziałem zysków i nałożenie podatku Zakat.Rządy Zii przyniosły także stłumienie wpływów socjalistycznych i powstanie technokracji, a oficerowie wojskowi zajęli role cywilne i przywrócono politykę kapitalistyczną.Ruch lewicowy pod przywództwem Bhutto spotkał się z brutalnymi represjami, podczas gdy ruchy secesjonistyczne w Beludżystanie zostały stłumione.Zia zorganizował referendum w 1984 roku, zyskując poparcie dla swojej polityki religijnej.Stosunki zagraniczne Pakistanu uległy zmianie, wraz z pogorszeniem się więzi ze Związkiem Radzieckim i silniejszymi stosunkami ze Stanami Zjednoczonymi , zwłaszcza po interwencji sowieckiej w Afganistanie .Pakistan stał się kluczowym graczem we wspieraniu sił antyradzieckich, radząc sobie jednocześnie z dużym napływem uchodźców afgańskich i stojąc w obliczu wyzwań związanych z bezpieczeństwem.Eskalacja napięć z Indiami , w tym konflikty o lodowiec Siachen i postawy wojskowe.Zia wykorzystał dyplomację krykieta, aby złagodzić napięcia z Indiami i wygłosił prowokacyjne oświadczenia, aby powstrzymać indyjskie działania wojskowe.Pod naciskiem Stanów Zjednoczonych Zia zniosła stan wojenny w 1985 r., mianując Muhammada Khana Junejo na stanowisko premiera, ale później odwołał go w obliczu rosnących napięć.Zia zginęła w tajemniczej katastrofie lotniczej w 1988 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo w postaci zwiększonych wpływów religijnych w Pakistanie i zmian kulturowych, wraz ze wzrostem popularności podziemnej muzyki rockowej rzucającej wyzwanie konserwatywnym normom.