Wojna birmańsko-syjamska tocząca się w latach 1563–1564, znana również jako wojna o białe słonie, była konfliktem pomiędzy birmańską dynastią Toungoo a królestwem Ayutthaya w Syjamie.Król Bayinnaung z dynastii Toungoo starał się podporządkować Królestwo Ayutthaya, co było częścią szerszych ambicji zbudowania dużego imperium Azji Południowo-Wschodniej.Po początkowym żądaniu dwóch białych słoni od króla Ayutthaya Maha Chakkraphata w ramach hołdu i odmowie, Bayinnaung najechał Syjam z rozległymi siłami, zdobywając po drodze kilka miast, takich jak Phitsanulok i Sukhothai.Armia birmańska dotarła do Ayutthaya i rozpoczęła tygodniowe oblężenie, któremu pomogło zdobycie trzech portugalskich okrętów wojennych.Oblężenie nie doprowadziło do zdobycia Ayutthayi, ale doprowadziło do wynegocjowania pokoju za wysoką cenę dla Syjamu.Chakkraphat zgodził się uczynić Królestwo Ayutthaya państwem wasalnym dynastii Toungoo.W zamian za wycofanie armii birmańskiej Bayinnaung wziął zakładników, w tym księcia Ramesuana, a także cztery białe słonie syjamskie.Syjam musiał także co roku płacić Birmańczykom daninę w postaci słoni i srebra, przyznając im jednocześnie prawo do poboru podatków w porcie Mergui.Traktat doprowadził do krótkotrwałego okresu pokoju, który trwał aż do buntu w Ayutthaya w 1568 roku.Źródła birmańskie podają, że Maha Chakkraphat został zabrany z powrotem do Birmy, zanim pozwolono mu wrócić do Ayutthaya jako mnich, natomiast źródła tajskie podają, że zrzekł się tronu, a wstąpił na niego jego drugi syn, Mahinthrathirat.Wojna ta była znaczącym wydarzeniem w serii konfliktów między Birmańczykami i Syjamami i tymczasowo rozszerzyła wpływy dynastii Toungoo na Królestwo Ayutthaya.