Wojna birmańsko-syjamska tocząca się w latach 1593–1600 nastąpiła tuż po konflikcie między obydwoma narodami w latach 1584–1593.Ten nowy rozdział zapoczątkował Naresuan, król Ayutthayi (Syjam), gdy postanowił wykorzystać wewnętrzne problemy Birmy, zwłaszcza śmierć księcia koronnego Mingyi Swa.Naresuan rozpoczął inwazję na Lan Na (dzisiejsza północna Tajlandia), która znajdowała się pod kontrolą Birmy, a nawet na samą Birmę, próbując dotrzeć do birmańskiej stolicy Pegu.Jednak te ambitne kampanie zakończyły się w dużej mierze niepowodzeniem i doprowadziły do ​​​​ciężkich strat po obu stronach.Chociaż Naresuan nie był w stanie osiągnąć swoich głównych celów, udało mu się zabezpieczyć niepodległość swojego królestwa i odzyskać część terytorium.Przeprowadził kilka oblężeń i brał udział w różnych bitwach, w tym w oblężeniu Pegu w 1599 r. Kampanie nie były jednak w stanie utrzymać początkowego impetu.Pegu nie został zajęty, a armia syjamska musiała się wycofać ze względu na problemy logistyczne i epidemię, która wybuchła wśród żołnierzy.Wojna zakończyła się bez zdecydowanego zwycięzcy, ale przyczyniła się do osłabienia obu królestw, wyczerpując ich zasoby i siłę roboczą.Konflikt między Birmą a Syjamem w latach 1593–1600 miał trwałe konsekwencje.Chociaż żadna ze stron nie mogła ogłosić całkowitego zwycięstwa, wojna rzeczywiście umocniła niezależność Ayutthayi od zwierzchnictwa Birmy i w znacznym stopniu osłabiła Imperium Birmańskie.Wydarzenia te przygotowały grunt pod przyszłe konflikty i ukształtowały krajobraz geopolityczny Azji Południowo-Wschodniej.Wojnę postrzega się jako kontynuację wielowiekowej rywalizacji obu narodów, charakteryzującej się zmieniającymi się sojuszami, ambicjami terytorialnymi i walką o dominację regionalną.