Odrodzone Królestwo Hanthawaddy było królestwem, które rządziło Dolną Birmą i częściami Górnej Birmy od 1740 do 1757. Królestwo wyrosło z buntu ludności Pegu pod przewodnictwem Mon, która następnie zebrała pozostałe Mon, a także Delta Bama i Karens Dolna Birma przeciwko dynastii Toungoo z Ava w Górnej Birmie.Bunt zakończył się sukcesem w wypędzeniu lojalistów z Toungoo i przywróceniu mówiącego po mon, Królestwa Hanthawaddy, które rządziło Dolną Birmą od 1287 do 1539. Odrodzone królestwo Hanthawady rości sobie również prawo do dziedzictwa wczesnego Imperium Toungoo Bayinaung, którego stolica znajdowała się w Pegu i gwarantowała lojalność nie -Pon populacja Dolnej Birmy.Wspierane przez Francuzów , początkujące królestwo szybko wydzieliło dla siebie przestrzeń w Dolnej Birmie i kontynuowało natarcie na północ.W marcu 1752 roku jego siły zdobyły Avę i zakończyły 266-letnią dynastię Taungoo.^[56]Nowa dynastia zwana Konbaung pod wodzą króla Alaungpayi powstała w Górnej Birmie, aby rzucić wyzwanie siłom południowym, a do grudnia 1753 r. podbiła całą Górną Birmę. Po niepowodzeniu inwazji Hanthawaddy'ego na Górną Birmę w 1754 r. królestwo rozpadło się.Jej przywództwo w zakresie samodestrukcyjnych działań wymordowało rodzinę królewską Toungoo i prześladowało lojalnych etnicznych Burmanów na południu, co tylko wzmocniło rękę Alaungpayi.^[57] W 1755 r. Alaungpaya najechał Dolną Birmę.Siły Konbaung zdobyły deltę Irrawaddy w maju 1755 r., Francuzi bronili portu Thanlyin w lipcu 1756 r. i ostatecznie stolicę Pegu w maju 1757 r. Upadek Odrodzonego Hanthawaddy był początkiem końca wielowiekowej dominacji ludu Mon w Dolnej Birmie .Odwet armii Konbaung zmusił tysiące Mons do ucieczki do Syjamu.^[58] Na początku XIX wieku asymilacja, małżeństwa mieszane i masowa migracja rodzin birmańskich z północy zredukowały populację Mon do niewielkiej mniejszości.^[57]