Spis ludności z lat 1582–83 wykazał, że wilajet, autonomiczna część granicy Sanjak of Scutari, miał nahiyah Grbavci (13 wsi), Župa (11 wsi), Malonšići (7 wsi), Pješivci (14 wsi), Cetinje (16 wsi), Rijeka (31 wsi), Crmnica (11 wsi), Paštrovići (36 wsi) i Grbalj (9 wsi);łącznie 148 wsi.Plemiona czarnogórskie, przy wsparciu serbskiej prawosławnej eparchii z Cetinje, z pewnym sukcesem toczyły wojny partyzanckie przeciwko Turkom .Chociaż Turcy nadal nominalnie rządzili krajem, mówi się, że góry nigdy nie zostały całkowicie podbite.Istniały zgromadzenia plemienne (zbor).Naczelny biskup (i przywódcy plemienni) często sprzymierzyli się z Republiką Wenecką.Czarnogórcy stoczyli i wygrali dwie ważne bitwy pod Lješkopolje w latach 1604 i 1613 pod wodzą i dowództwem metropolity Rufima Njeguša.Była to pierwsza z wielu bitew, które poprowadził biskup i któremu udało się pokonać Osmanów.Podczas Wielkiej Wojny Tureckiej w 1685 r. Sulejman, Pasza ze Scutari, dowodził kontyngentem, który zbliżał się do Cetinje i po drodze starł się z hajdukami w służbie weneckiej pod dowództwem Bajo Pivljanina na wzgórzu Vrtijeljka (w bitwie pod Vrtijeljką) , gdzie unicestwili hajduków.Następnie zwycięscy Turcy paradowali z 500 odciętymi głowami przez Cetinje, a także zaatakowali klasztor Cetinje i pałac Ivana Crnojevicia.Czarnogórcy wypędzili Turków i zapewnili sobie niepodległość po Wielkiej Wojnie Tureckiej (1683–1699).