Hiszpania rościła sobie prawa do terytorium Teksasu w 1519 r., które obejmowało część dzisiejszego stanu Teksas w USA, w tym tereny na północ od rzek Medina i Nueces, ale nie próbowała skolonizować tego obszaru, dopóki nie znalazła dowodów na nieudaną Francuska kolonia Fort Saint Louis w 1689 r. W 1690 r. Alonso de León eskortował kilku katolickich misjonarzy do wschodniego Teksasu, gdzie założyli pierwszą misję w Teksasie.Kiedy tubylcze plemiona oparły się hiszpańskiej inwazji na ich ojczyznę, misjonarze wrócili do Meksyku, porzucając Teksas na następne dwie dekady.Hiszpanie powrócili do południowo-wschodniego Teksasu w 1716 r., Zakładając kilka misji i prezydium w celu utrzymania bufora między terytorium Hiszpanii a francuską kolonialną dzielnicą Luizjana w Nowej Francji.Dwa lata później, w 1718 roku, pierwsza osada cywilna w Teksasie, San Antonio, powstała jako stacja przesiadkowa między misjami a najbliższą istniejącą osadą.Nowe miasto szybko stało się celem najazdów Lipan Apache.Najazdy trwały okresowo przez prawie trzy dekady, aż hiszpańscy osadnicy i ludy Lipan Apacze zawarli pokój w 1749 r. Ale traktat rozgniewał wrogów Apaczów i doprowadził do najazdów plemion Komanczów, Tonkawa i Hasinai na osady hiszpańskie.Strach przed atakami Indian i oddalenie tego obszaru od reszty Wicekrólestwa zniechęciło europejskich osadników do przeniesienia się do Teksasu.Pozostała jedną z prowincji najmniej zaludnionych przez imigrantów.Zagrożenie atakami zmniejszyło się dopiero w 1785 r., kiedy to Hiszpania i ludy Komanczów zawarły porozumienie pokojowe.Plemię Komanczów pomagało później w pokonaniu plemion Lipan Apache i Karankawa, które nadal sprawiały trudności osadnikom.Wzrost liczby misji w prowincji pozwolił na pokojowe nawrócenia innych plemion na chrześcijaństwo.Francja formalnie zrzekła się roszczeń do swojego regionu Teksasu w 1762 r., Kiedy przekazała francuską Luizjanę Cesarstwu Hiszpańskiemu.Włączenie hiszpańskiej Luizjany do Nowej Hiszpanii oznaczało, że Tejas straciło na znaczeniu jako zasadniczo prowincja buforowa.Najbardziej wysunięte na wschód osady w Teksasie zostały rozwiązane, a ludność przeniosła się do San Antonio.Jednak w 1799 r. Hiszpania oddała Luizjanę z powrotem Francji, aw 1803 r. Napoléon Bonaparte (pierwszy konsul Republiki Francuskiej) sprzedał terytorium Stanom Zjednoczonym w ramach zakupu Luizjany prezydentowi USA Thomasowi Jeffersonowi (na stanowisku: 1801 do 1809) nalegał, aby zakup obejmował całą ziemię na wschód od Gór Skalistych i na północ od Rio Grande, chociaż jej duży południowo-zachodni obszar leżał w Nowej Hiszpanii.Dwuznaczność terytorialna pozostała nierozwiązana aż do kompromisu w Traktacie Adams – Onís w 1819 r., Kiedy Hiszpania przekazała hiszpańską Florydę Stanom Zjednoczonym w zamian za uznanie rzeki Sabine za wschodnią granicę hiszpańskiego Teksasu i zachodnią granicę terytorium Missouri.Stany Zjednoczone zrzekły się roszczeń do rozległych terytoriów hiszpańskich na zachód od rzeki Sabine i rozciągających się na prowincję Santa Fe de Nuevo México (Nowy Meksyk).Podczas meksykańskiej wojny o niepodległość w latach 1810-1821 Teksas przeżywał wiele zamieszania.Trzy lata później Republikańska Armia Północy, składająca się głównie z Indian i obywateli Stanów Zjednoczonych, obaliła hiszpański rząd w Tejas i dokonała egzekucji Salcedo.Hiszpanie zareagowali brutalnie i do 1820 roku w Teksasie pozostało mniej niż 2000 latynosów.Meksykański ruch niepodległościowy zmusił Hiszpanię do zrzeczenia się kontroli nad Nową Hiszpanią w 1821 r., A Teksas stał się w 1824 r. Częścią stanu Coahuila y Tejas w ramach nowo utworzonego Meksyku w okresie historii Teksasu znanym jako Meksykański Teksas (1821-1836).Hiszpanie pozostawili głęboki ślad w Teksasie.Ich europejski inwentarz spowodował, że mesquit rozprzestrzenił się w głąb lądu, podczas gdy rolnicy uprawiali i nawadniali ziemię, zmieniając krajobraz na zawsze.Hiszpanie nadali nazwy wielu obecnie istniejącym rzekom, miastom i hrabstwom, a hiszpańskie koncepcje architektoniczne wciąż kwitną.Chociaż Teksas ostatecznie przyjął większość anglo-amerykańskiego systemu prawnego, przetrwało wiele hiszpańskich praktyk prawnych, w tym koncepcje zwolnienia z gospodarstwa domowego i własności wspólnoty.