Republika Odrodzona, znana również jako República Restaurada wjęzyku hiszpańskim , wyznaczyła okres w historii od 1867 do 1876. Era ta rozpoczęła się zwycięstwem nad drugą interwencją francuską w Meksyku i upadkiem Drugiego Cesarstwa Meksykańskiego, zakończonego objęciem prezydentury przez Porfirio Diaza .Po tym okresie nastąpiła trzydziestoletnia dyktatura zwana Porfiriato.Po pokonaniu wyzwań związanych z interwencją, po 1867 r. koalicja liberalna zaczęła się rozpadać, co ostatecznie doprowadziło do konfliktów wewnętrznych.Na krajobraz polityczny wpływ miały głównie trzy osoby;Benito Juárez, Porfirio Díaz i Sebastián Lerdo de Tejada.Według biografa Lerdosa, tych trzech ambitnych ludzi scharakteryzowano w następujący sposób;„Juárez uważał, że jest niezbędny, podczas gdy Lerdo uważał się za nieomylnego, a Díaz za nieuniknionego”.Juárez został okrzyknięty przez swoich zwolenników symbolem walki o wyzwolenie przeciwko francuskiemu najazdowi.Jednak jego decyzja o przedłużeniu kadencji poza 1865 r. spotkała się z krytyką ze względu na postrzegane tendencje.Wywołał wyzwania ze strony liberalnych przeciwników, mające na celu osłabienie jego uścisku władzy.W 1871 roku generał Porfirio Díaz skonfrontował się z Juárezem w ramach Planu de la Noria, wyrażając sprzeciw wobec przedłużających się rządów Juáreza.Mimo że Juárez stłumił ten bunt, zmarł w czasie swojej prezydentury, torując drogę Sebastiánowi Lerdo de Tejadzie, który został jego następcą na stanowisku prezydenta.Kiedy Lerdo starał się o reelekcję, Díaz zbuntował się bardziej w 1876 roku w następstwie Planu de Tuxtepec.Wywołało to roczny konflikt, w którym siły Lerdos starły się z Díazem i jego zwolennikami, którzy zastosowali taktykę partyzancką.W 1876 roku Díaz zwyciężył, rozpoczynając erę Porfiriato.