Podbój Jerozolimy przez Sasanian był znaczącym wydarzeniem w wojnie bizantyjsko-sasańskiej w latach 602–628, która miała miejsce na początku 614 r. W środku konfliktu król Sasan Khosrow II wyznaczył Shahrbaraza, swojego spahboda (dowódcę armii), do poprowadzenia ofensywy do diecezji wschodniej części Cesarstwa Bizantyjskiego .Pod rządami Shahrbaraza armia Sasanian odniosła zwycięstwa pod Antiochią, a także pod Cezareą Nadmorską, administracyjną stolicą Palaestiny Prima.^[134] Do tego czasu wielki port wewnętrzny zamuł i stał się bezużyteczny, ale miasto nadal było ważnym węzłem morskim po tym, jak cesarz bizantyjski Anastazjusz I Dicorus nakazał odbudowę portu zewnętrznego.Pomyślne zdobycie miasta i portu zapewniło Imperium Sasanian strategiczny dostęp do Morza Śródziemnego.^[135] Natarciu Sasanian towarzyszył wybuch żydowskiego buntu przeciwko Herakliuszowi;do armii Sasan dołączyli Nehemiasz ben Chusziel ^[136] i Beniamin z Tyberiady, którzy werbowali i uzbrajali Żydów z całej Galilei, w tym z miast Tyberiady i Nazaretu.W sumie w ataku Sasan na Jerozolimę wzięło udział od 20 000 do 26 000 żydowskich rebeliantów.^[137] Do połowy 614 r. Żydzi i Sasańczycy zdobyli miasto, ale źródła podają różne informacje, czy nastąpiło to bez oporu ^[134] , czy po oblężeniu i przełamaniu muru artylerią.Po zajęciu Jerozolimy przez Sasan, żydowscy rebelianci dokonali masakry dziesiątek tysięcy bizantyjskich chrześcijan.