W X wieku p.n.e. na płaskowyżu Gibeon-Gibeah w południowym Lewancie wyłoniło się znaczące państwo, które zostało później zniszczone przez Szoszenka I, znanego również jako biblijny Sziszak.^[31] Doprowadziło to do powrotu do małych miast-państw w regionie.Jednak między 950 a 900 rokiem p.n.e. na północnych wyżynach utworzyło się inne duże państwo ze stolicą w Tirsie, stając się ostatecznie prekursorem Królestwa Izraela.^[32] Królestwo Izraela umocniło się jako potęga regionalna w pierwszej połowie IX wieku p.n.e. ^[31] , ale w 722 roku p.n.e. upadło pod panowaniem imperium neoasyryjskiego.Tymczasem Królestwo Judy zaczęło się rozwijać w drugiej połowie IX wieku p.n.e.^[31]Sprzyjające warunki klimatyczne panujące w pierwszych dwóch stuleciach II epoki żelaza pobudziły wzrost populacji, rozwój osadnictwa i wzrost handlu w całym regionie.Doprowadziło to do zjednoczenia centralnych wyżyn pod królestwem ze stolicą Samarią [ ^{[33] []} , prawdopodobnie do drugiej połowy X wieku p.n.e., jak wykazały kampanie egipskiego faraona Szoszenka I.^[34] Królestwo Izraela zostało wyraźnie ustanowione w pierwszej połowie IX wieku p.n.e., o czym świadczy wzmianka króla asyryjskiego Salmanasara III o „Achabie Izraelicie” w bitwie pod Karkarem w 853 roku p.n.e.^[31] Stela Mesha, datowana na około 830 rok p.n.e., zawiera odniesienie do imienia Jahwe, które jest uważane za najwcześniejszą pozabiblijną wzmiankę o bóstwie izraelskim.^[35] Źródła biblijne i asyryjskie opisują masowe deportacje z Izraela i zastępowanie ich osadnikami z innych części imperium w ramach asyryjskiej polityki imperialnej.^[36]Pojawienie się Judy jako królestwa operacyjnego nastąpiło nieco później niż Izraela, w drugiej połowie IX wieku p.n.e. ^[31] , ale jest to przedmiotem znacznych kontrowersji.^[37] W X i IX wieku p.n.e. południowe wyżyny zostały podzielone pomiędzy kilka ośrodków, przy czym żaden z nich nie miał wyraźnego prymatu.^[38] Znaczący wzrost potęgi państwa judejskiego obserwuje się za panowania Ezechiasza, pomiędzy około 715 a 686 rokiem p.n.e.^[39] W tym okresie wzniesiono godne uwagi konstrukcje, takie jak Szeroki Mur i Tunel Siloam w Jerozolimie.^[39]Królestwo Izraela doświadczyło znacznego dobrobytu w późnej epoce żelaza, naznaczonego rozwojem miast i budową pałaców, dużych zagród królewskich i fortyfikacji.^[40] Gospodarka Izraela była zróżnicowana, z głównym przemysłem produkującym oliwę z oliwek i wino.^[41] Natomiast Królestwo Judy było mniej rozwinięte, początkowo ograniczone do małych osad wokół Jerozolimy.^[42] Znacząca działalność mieszkaniowa Jerozolimy jest widoczna dopiero w IX wieku p.n.e., pomimo istnienia wcześniejszych struktur administracyjnych.^[43]Do VII wieku p.n.e. Jerozolima znacznie się rozrosła, osiągając dominację nad sąsiadami.^[44] Wzrost ten prawdopodobnie wynikał z porozumienia z Asyryjczykami ustanawiającego Judę jako państwo wasalne kontrolujące przemysł oliwny.^[44] Pomimo pomyślnego rozwoju pod panowaniem asyryjskim, Juda stanęła w obliczu zniszczenia w serii kampanii między 597 a 582 rokiem p.n.e. w wyniku konfliktów międzyEgiptem a imperium nowobabilońskim po upadku imperium asyryjskiego.^[44]