We wczesnej późnej epoce brązu Kanaan charakteryzował się konfederacjami skupionymi wokół miast takich jak Megiddo i Kadesz.Region ten znajdował się okresowo pod wpływem imperiówegipskiego i hetyckiego.Kontrola egipska, choć sporadyczna, była na tyle znacząca, aby stłumić lokalne bunty i konflikty między miastami, ale nie na tyle silna, aby ustanowić całkowitą dominację.Północny Kanaan i część północnej Syrii znalazły się w tym okresie pod panowaniem asyryjskim.Totmes III (1479–1426 p.n.e.) i Amenhotep II (1427–1400 p.n.e.) utrzymali władzę egipską w Kanaanie, zapewniając lojalność poprzez obecność wojskową.Jednak stanęli przed wyzwaniami ze strony Habiru (lub „Apiru), raczej klasy społecznej niż grupy etnicznej, składającej się z różnych elementów, w tym Hurytów, Semitów, Kasytów i Luwiańczyków.Grupa ta przyczyniła się do niestabilności politycznej za panowania Amenhotepa III.Wkroczenie Hetytów do Syrii za panowania Amenhotepa III i dalej za jego następcy oznaczało znaczne zmniejszenie potęgi Egiptu, zbiegające się ze zwiększoną migracją semicką.Wpływy Egiptu na Bliskim Wschodzie były silne w okresie XVIII dynastii, ale zaczęły słabnąć w XIX i XX dynastii.Ramzes II utrzymał kontrolę podczas bitwy pod Kadesz w 1275 roku p.n.e. przeciwko Hetytom, ale ostatecznie Hetyci przejęli północny Lewant.Skupienie się Ramzesa II na projektach krajowych i zaniedbanie spraw azjatyckich doprowadziło do stopniowego spadku kontroli Egiptu.Po bitwie pod Kadesz musiał energicznie prowadzić kampanię w Kanaanie, aby utrzymać wpływy egipskie, ustanawiając stały garnizon fortecy w regionie Moabu i Ammonu.Wycofanie się Egiptu z południowego Lewantu, które rozpoczęło się pod koniec XIII wieku p.n.e. i trwało około stu lat, było raczej skutkiem wewnętrznych zawirowań politycznych w Egipcie niż inwazją Ludów Morza, gdyż istnieją ograniczone dowody na ich niszczycielski wpływ wokół 1200 p.n.e.Pomimo teorii sugerujących załamanie handlu po roku 1200 p.n.e., dowody wskazują na kontynuację stosunków handlowych w południowym Lewancie po zakończeniu późnej epoki brązu.^[18]